Beetgenomen?

Vandaag verlaat ik Calabrië om kennis te maken met de Basilicata, een overgangsgebied naar Apulië. Eerst nog een fors aantal kilometers de Jonico gevolgd, de kustweg. Die ligt er vaak gevaarlijk bij wegens de talrijke moderniseringswerken. De Jonico krijgt een middenberm en wordt door verkeerswisselaars verbonden met de zijwegen. Eerst twijfel ik: zijn fietsers hier wel toegelaten?

De pechstrook is slechts half zo breed als in Belgenland, soms nog smaller. Ik waag het erop en zowel carabinieri als politie laten me ongemoeid. Fietsers mogen in Italië, net als in Spanje, blijkbaar de snelweg op, zolang het geen tolweg betreft. Eigenlijk rij ik er veiliger dan op de nog niet gemoderniseerde, smalle tweebaansweg.

De kust heeft me lang genoeg vergezeld. Het binnenland van de Basilicata heuvelt bijwijlen steil. Grote graanakkers doen me denken aan Castillië, maar deze Basilicata is lieflijker, minder desolaat. Van verre lonkt reeds het stadje Bernalda, vanaf de hoge oever boven het rivierdal. In verscheidene grote bochten slingert de weg langs het water, zodat de witte huizenmassa zich van alle kanten laat bekijken.

Na de klim vraag ik bij de mensen in de straat waar ik de familie S. kan vinden. Mijn collega-postbode, Giovanni S., met wie ik verscheidene jaren heb gewerkt in het postkantoor te Leuven is uit de streek afkomstig. Maar niemand schijnt die naam S. hier te kennen. Navraag op het stadhuis: “Honderd procent zeker, mijnheer. Nergens in de streek woont iemand die zo heet!”

Zou mijn collega het gedurfd hebben me een loer te draaien? Maar opgeven doe ik niet. Telefoontje naar de Post in Leuven: de telefonist vindt de adressenlijst van het personeel niet. Nog een telefoontje naar een kennis in het Leuvense (in Waanrode hebben we alleen telefoonboeken van de zones Diest en Hasselt). Die heeft het nummer snel gevonden in zijn telefoonboek.

Het telefoontje wordt beantwoord door Cristalla, Giovanni’s echtgenote. Zo kom ik te weten dat niet hij, maar wel zij afkomstig is uit Bernalda. Op het gemeentehuis reageert de bediende positief op de naam P. en nog geen kwartier later komt moeder P. er al aan.

De gastvrije ontvangst ga ik niet in detail vertellen, want ze doet in geen geval onder voor wat me elders al te beurt viel. Met een enigszins zwaar gevoel in de maagstreek leg ik me dan ook ten ruste.