Vakantie aan zee

Al om halfzes ben ik uit de veren, want mijn gastheer en –vrouw moeten werken. Op reis zou je haast vergeten dat er nog zoiets bestaat als werken. De bagage mag ik in huis achterlaten, en met een lege fiets begeef ik me naar het nabije Metaponto, het Oudgriekse Metapontion.

In de ochtendvroegte bereik ik de restanten van een oude tempel van Hera, zomaar vrij toegankelijk. Meer dan een uur mijmer ik tussen de Dorische zuilen, onderwijl het spel van de hagedissen gadeslaand. De restaurateurs laten de natuur hier zo’n beetje op gecontroleerde wijze haar gang gaan, wat deze ruïne een charmant aspect verleent.

Na een praatje met enkele toeristen uit Turijn zak ik af naar Bar Rosa: de waardin is een vriendin van mijn gastheer. Het loopt tegen tien uur, ik drink er een frisse pint en zoek een plekje op het strand, tussen een weinig andere zonnebaders.

’s Avonds een rustig ritje, terug naar Bernalda, waar de vrouw des huizes me leert dat deegwaren zomin uit kartonnen dozen komen als melk uit karton. Wat onze stadsjeugd ook moge beweren...