De ontwikkeling van heel wat moderne vliegtuigen werd
decennia geleden al gestart. Alhoewel enkele toestellen eerlang operationeel in
gebruik zullen worden genomen, is het lot van andere jets nog twijfelachtig.
Technische problemen , astronomische ontwikkelingskosten, gewijzigde
operationele behoeften en wegkwijnende defensiebudgetten zijn zowat de
belangrijkste spelbrekers. Het aantal exemplaren dat uiteindelijk geproduceerd
wordt, vertoont meestal een neerwaartse trend. Soms wordt zelfs de productie van
een nieuw toestel op het laatste moment geannuleerd. De verschillende
programma's hebben elk hun specifieke trekjes doorspekt met ongeloof en
onzekerheid. Maak in de hiernavolgende bijdrage uw keuze uit de moderne
vliegtuigen die af en toe het nieuws halen, soms in goede zin maar te vaak in
slechte zin.
De A-400M is zowat het paradepaard geworden van de Europese
vliegtuigindustrie. Al aanwezig op de tekentafels vanaf het midden
van de jaren 80 als het Future Large
Aircraft of FLA, zou het vliegtuig tegen het einde van het huidig
decennium in gebruik genomen worden. Voor het zover is staat het
Europees consortium nog voor verschillende uitdagingen. De meeste
gebruikers wachten met toenemend ongeduld op de introductie van dit
strategisch of is het tactisch transportvliegtuig. Ons land, dat in
het programma een eerder bescheiden rol speelt, wil de A-400M als
vervanger van de C-130H pas tegen 2018 in gebruik
nemen. Lees meer...
De C-130 vloog voor het eerst op 23 augustus 1954. Sedertdien zagen verschillende modellen het levenslicht. Het
tactisch transportvliegtuig is werkelijk de numero uno geworden in zijn soort.
Wereldwijd konden vele luchtmachten en ook andere gebruikers ervaren wat dit
noeste werkpaard allemaal in zijn sas heeft. De C-130J is de jongste spruit in
de familie. Technologische vernieuwingen en veel elektronica geven
uitzicht op een nieuw succesverhaal. Alhoewel het toestel al bij verschillende
luchtmachten in gebruik is, verloopt de in gebruik name bij de USAF
niet echt van een leien dakje. Technische problemen en contractuele
frivoliteiten geven aanleiding tot veel kommer en kwel. Lees meer...
Kunnen opstijgen als een helikopter en kunnen vliegen
als een vliegtuig is een droom die na een halve eeuw waarschijnlijk weldra
zal verwezenlijkt worden. Na talrijke mislukte pogingen met draaiende
vleugels en draaiende rotors ziet het er naar uit dat de Amerikaanse
strijdkrachten eindelijk zullen kunnen beschikken over een echte "tilted
rotor", de V-22 of Osprey. Dit toestel veroorzaakt echter heel wat
tandengeknars: een jarenlange ontwikkeling, een belangrijke
kostenoverschrijding, talrijke technische problemen en verschillende
ongevallen met dodelijke afloop zaaien heel wat twijfel. Toch wil men de
V-22 absoluut in gebruik nemen. De Marines kunnen niet zonder. Lees
meer...
In 1983 gaf de Amerikaanse landmacht te kennen dat zij in de
toekomst over nieuwe gewapende gevechtshelikopters wenste te beschikken, ruim
6000 in aantal. Deze ultramoderne helikopter zou speciaal ontwikkeld worden voor aanvals- en verkenningsopdrachten. Onzichtbaar voor de vijandelijke radar en met
de modernste elektronische snufjes aan boord zou de Comanche de draaispil worden
van Army Aviation. Tijdens de ontwikkeling blijkt de kostprijs uit de pan
te rijzen en ook zetten enkele nuttige lessen uit recente conflicten aan tot
nadenken. Einde februari 2004 beslist het Pentagon om het volledige Comanche-programma te schrappen.
Lees meer...
De Joint Strike Fighter (JSF) komt voort uit de integratie
van verschillende initiatieven voor nieuwe vliegtuigen in het begin van de jaren
90. Boeing en Lockeed Martin mogen eerst elk een prototype ontwikkelen voor een
programma dat als het grootste ooit wordt bestempeld in termen van kostprijs en
geproduceerde aantallen. Het Verenigd Koninkrijk vervoegt als eerste het
project. Na de beslissing in Oktober 2001 dat Lockeed Martin de JSF of F-35 zal
bouwen, vervoegen enkele geallieerden het JSF-programma. Voor België komt het
engagement voor de opvolger van de F-16 te vroeg. Ondertussen verloopt de
ontwikkeling van de JSF niet echt vlekkeloos. Lees meer...
In het begin van de jaren 80 zorgt de gevechtskracht
van de moderne Russische gevechtsvliegtuigen voor onrust in Amerikaanse
luchtmachtmiddens. Men heeft nood aan een superieure opvolger voor de F-15.
Twee consortia ontvangen in 1986 een contract om een demonstratiemodel te
ontwikkelen. De groep Lockeed/Boeing/General Dynamics mag uiteindelijk de
F-22 gaan bouwen, 648 toestellen in totaal. Tenslotte blijkt dat de Raptor ook
als bommenwerper zijn mannetje moet kunnen staan. De F-22 zal wellicht
weldra tegen een gigantische stukprijs en in sterk verminderde aantallen
eindelijk het Amerikaanse luchtruim doorklieven. Lees meer...
De origine van de Eurofighter situeert zich zowat 30
jaar geleden, wanneer enkele Europese luchtmachten diverse specificaties
voor een superieur gevechtsvliegtuig definiëren. Nadat Frankrijk zijn eigen
weg gaat, besluiten Engeland, Duitsland, Spanje en Italië de krachten te
bundelen. Pas in 1997 wordt na heel wat aarzeling van Duitse zijde de
formele beslissing genomen om met de productie te starten. Men spreekt
voortaan van de Typhoon, die nu ook als bommenwerper inzetbaar moet zijn. In
juni 2004 ontvangen de vier landen hun eerste exemplaar in de
vliegsmaldelen. Is dit nu echt een Europees vliegtuig en is de Typhoon echt
zo superieur? Lees meer...
Op een moment dat Europa zijn eigen gevechtsvliegtuig
wil ontwikkelen, beslist Frankrijk cavalier seul te gaan. De
eerste vlucht van het prototype heeft plaats op 4 juli 1986. Het toestel
bezit heel wat troeven waarbij het verenigen van de behoeften voor zowel
Marine als Luchtmacht in één vliegtuig een opmerkelijke verwezenlijking is.
Toch zal het nog jaren duren vooraleer de Franse defensie een bestelling,
die naam waardig, plaatst. In december 2004 worden dan eindelijk een
belangrijk aantal Rafales aangekocht, zij het met minder tweezitters dan
initieel voorzien. Budgettaire argumenten zouden hierbij een rol gespeeld
hebben. Of is er meer? Lees meer...
Op het einde van de jaren tachtig hebben de
Amerikaanse Air Force en Navy nood aan een nieuw vliegtuig voor de
basisopleiding van hun piloten. In 1995 valt de keuze van defensie op de
Zwitserse Pilatus PC-9. In 1996 haalt Raytheon het contract
binnen om het
gemeenschappelijk trainingsprogramma JPATS in al zijn facetten te
realiseren. De T-6A Texan II, als hoofdspeler van JPATS, staat hiermee in de steigers. De
eerste leveringen aan de gebruiker starten in 2000. De Navy
geeft echter te kennen de volgende leveringen van de
T-6A te willen uitstellen tot 2007. Beantwoordt het nieuwe
lestoestel niet echt aan de verwachtingen of is het gewoon te
duur? Lees meer...