Subsidies, subsidies…

Sinds 1986, geloof ik, is Spanje lid van de Europese Gemeenschap. Omdat het land als achtergesteld werd gecategoriseerd, moesten de rijkere staten, waaronder België, hun bijdrage leveren om dit Spanje een inhaalbeweging te laten maken. Zo werden de nodige middelen vrijgemaakt om het wegennet te moderniseren, en daarvan zag ik vandaag een verbluffend voorbeeld.

Vijf jaar terug liep er van Villafranca del Bierzo een nationale weg over de Pedrafita-pas: de N-VI. Die weg liep over vrij hoge viaducten en leek erg modern. De oude N-VI, een bochtige tweevaksbaan, liep door alle dorpjes, en de stijgingspercentages van de talrijke hellingen waren niet min. De nieuwe N-VI loopt veel geleidelijker naar boven.

Vandaag herken ik de omgeving niet meer: er ligt een autostrade naast beide N-VI-en. Over zeer hoge viaducten zal het snelverkeer binnenkort beide oudere wegen ontlasten, want op dit ogenblik is de snelweg nog niet (volledig) in gebruik. Van die torenhoge viaducten zag je vijf jaar geleden niets. Dit om even een idee te schetsen van de enorme sommen geld die Europa Spanje ter beschikking stelt.

Maar ook in Villafranca zelf is één en ander veranderd: de familie Jato kreeg eveneens subsidies en een gloednieuwe refuge is reeds gedeeltelijk in gebruik genomen. Van de plastieken tent van weleer blijft niet veel meer over. Mevrouw Jato is apetrots op haar twee kleinkinderen die de familietraditie om pelgrims te ontvangen kunnen voortzetten. Voor zover ik weet brengen die kleinkinderen echter geen subsidies op.