Tegenwringen zit me in het bloed

Eerste etappe op de Camino Frances, maar dan in omgekeerde richting. Alvorens de stad te verlaten nog een heel aantal kaartjes schrijven en verzenden, naar iedereen wiens adres in mijn dagboek voorkomt. Sommigen onder hen boden me gastvrijheid, anderen trakteerden me op een kopje koffie, een glas wijn of een pintje bier. Nog anderen dank ik, gewoon voor hun mooie conversatie. Er zat zelfs een Noor tussen die me de kans bood gebruik te maken van zijn douche in zijn hotelkamer (zie 15 juli). Tenslotte nog wat lui die me een kleine som geld schonken en vroegen om voor hen te bidden, of gewoon uit sympathie. In totaal zo’n tachtig kaartjes: niet slecht voor vijf maand, zou ik zo zeggen.

Naast schrijfdag is het vandaag ook wasdag. Na een veertig kilometer tref ik de tjokvolle refuge te Arzua aan. Toch krijg ik nog een plekje. Onmiddellijk begin ik met de hoop wasgoed in het sop te steken. Het droogt echter niet goed, het zal waarschijnlijk nog de hele ochtend duren, morgen. Niet erg, want ik zit bijna vier volledige dagen voor op schema.