El Señor Alcalde

Ik haal mijn stempel op het stadhuis van Calamonte, niet ver van Mérida. Dagelijkse plicht nu, want deze stempels hebben bewijskracht om te Santiago de zgn. compostela in ontvangst te mogen nemen. Dat zal dan mijn tweede compostela zijn, vijf jaar na de eerste. Buitengewoon vriendelijk ontvangen in dat stadhuis. De burgemeester zelf overhandigt me een klein aandenken.

Te Mérida duik ik eens te meer het tijdperk van de Romeinen in: de brug over de brede Guadiana, de oude wallen, het theater, allemaal uit de tijd toen de stad nog Augusta Emerita werd genoemd.

Vanaf hier tot Cáceres volgt de Ruta een grote verbindingsweg met vrij veel verkeer: nauwelijks alternatieven. Toch zijn de bewoners van de zeldzame dorpjes hier de pelgrims welgezind. De tocht voert me door een soort niemandsland, waardoor eet- en siëstatijd pas tegen drie uur aanbreken. Rond halfzes bestijg ik weer het stalen ros om er zo’n twintig kilometer ten zuiden van Cáceres af te springen in een relatief nieuw dorpje dat de sfeer van de jaren zestig, zeventig uitstraalt, toen Franco nog de plak zwaaide in Spanje.

• Excuseer mijnheer, weet u waar ik hier ergens mijn tentje mag zetten om de nacht door te brengen?
• Tja vriend, dat moet je aan el Señor Alcalde vragen.

El Señor Alcalde (burgemeester) komt hier werkelijk bij alles kijken. Je zou gaan geloven dat ze hem zelfs toelating vragen om naar het toilet te gaan.

• Zeker vreemdeling, er is hier slaap- en wasgelegenheid voor bedevaarders. Maar u moet het wel aan el Señor Alcalde vragen.

El Señor Alcalde komt pas thuis tegen halftien… Het plaatsje ademt nog het Franco-regime uit, toen Kerk en Staat nog nauw verbonden waren. De kerk staat trouwens vlak naast het gemeentehuis, moderne stijl, beetje zielloos, bekroond met een betonconstructie die me aan een echte torenspits doet denken, zij het van bescheiden afmetingen.

Ook Spanje kampt met een tekort aan geestelijken. Hier heeft de gemeente de sleutels van de kerk en van de parochiezaal. Staat dit ons Waanrode ook te wachten: de sleutel van onze kerk, onze pastorie, het vroegere klooster, de parochiezaal in handen van de hoofdgemeente Kortenaken?!?

God beware ons…