Eén van 's werelds oudste orgels

Na de weinig plezierige gebeurtenissen van gisteren krijg ik er weer stilaan schik in. Toch voel ik België stilaan dichterbij komen en denk ik steeds meer na over hoe de thuiskomst het best kan verlopen.

Mijn schema geeft me erg veel ruimte om rustig te rijden, veel rond te kijken en te genieten, want pas op 7 september zal ik in Chartres mijn goeie vriend Jos terugzien. Hijzelf is al even ongeduldig. Om mijn tijd wel te besteden overweeg ik sterk om nog eens naar de omgeving van Blois af te zakken en Chambord en Cheverny te bezoeken, of Beauregard…

Het is niet al te warm en een lichte keelpijn plaagt me, zoals begin mei in de Eiffel. Maar telefonisch verneem ik hoe België in een regengebied zit waaraan de eerste dagen nog geen eind komt. Dus kan ik beter nog wat hier blijven. In het stadje Lorris heerst een gezellige sfeer, en in de kerk kom ik even tot rust. Het orgelfront ziet er hoogst eigenaardig uit, en op een plakkaat achteraan in de kerk lees ik dat dit één van ‘s werelds oudste kerkorgels is dat nog in zeer goede staat verkeert. Of hoe je in kleine plaatsjes toch onverwachte ontdekkingen doet…

Ik vind geen overnachtingsmogelijkheden in Lorris en keer enkele kilometers terug naar Montereau waar ik in een paardenstal logement krijg bij een vriendelijke boerin-weduwe die paarden fokt en mij ‘s avonds met een dikke paardensteak verrast: dat mens houdt van die dieren, ongelooflijk!