gisteren | dag 119 | woensdag 8 oogst 2001 | morgen | |
Vertrek te Ejulve (Teruel - Aragón) | Aankomst te Corbalán (Teruel - Aragón) | Overnachting: tent net buiten dorp | ||
Maximumsnelheid: 50 km/u | Gemiddelde snelheid: 11 km/u | Dagafstand: 75,70 km | Duur etappe: 6:53u | Totale afstand: 6866,5 km |
Automatische piloot
Spijts de rustdag gisteren vallen de eerste kilometers
me vrij zwaar: de benen lijken nog niet goed wakker, hoewel ik al om vijf
uur ben opgestaan en in de
ochtendschemering een sober ontbijt nuttig. Geen wonder dat ik zo langzaam
vorder: Ejulve ligt op zo’n 1150 meter, de eerste klim schiet vrij steil
tot 1450 meter. Daarna daalt de hoogtemeter weer naar 1100 meter. In het dorpje
Aliaga bak ik vier eieren met paprika’s, uien, tomaten en hesp. Een deel
ervan speel ik naar binnen, doorgespoeld met een flinke kop zeer sterke koffie.
De rest dient als broodbeleg voor een flink stokbrood: eten genoeg tot vanavond.
Het Sistema Iberico is een paradijs voor geologen:
overal vertonen de rotslagen plooien. Hier en daar schieten reusachtige stenen
hoog de hemel in. Ze hebben
een regelmatige, platte vorm, a.h.w. twee sneetjes brood, verticaal, met daartussen
tien meter lucht. Begroeiing is er nauwelijks en het bergbeekje sleet zich
in enkele miljoenen jaren tijd een kloof uit die voor een miniversie van Frankrijks
beroemde Gorges du Tarn kan doorgaan. Alweer een stevige klim naar 1300 meter,
met heerlijke bergpanorama’s. Hierboven heeft de wind vrij spel op deze
zeer uitgestrekte hoogvlakte die zeer langzaam omhoog helt tot… 1600
meter boven zeeniveau. De ervaring leerde me echter bij tegenwind mijn verstand
op nul te zetten en gewoon te genieten, intens…
Een voertuig van de Guardia Civil houdt stil. Eén van de agenten vraagt me of alles oké is in mijn bovenkamer: “Het waait hier tegen zeventig kilometer per uur, en de weg blijft nog vele kilometers stijgen. Dit overleeft u niet, beste man.” Ik stel hem gerust, verzeker hem over voldoende proviand en drank te beschikken en zet het gevecht met de wind even zo vrolijk verder.
Uren later, boven op de pas, 1600 meter hoog, ontmoet ik diezelfde politiemensen opnieuw, groet hen vriendelijk en duik zonder verder commentaar de diepte in, waarbij de wind me zo goed afremt dat bijremmen niet hoeft.
Op deze wijze rekent een ervaren rot af met dit weergaloze Sistema Iberico én met de tegenwind: op automatische piloot.
Home | Top | Gisteren | Morgen | Zelfde datum 1996 |