Lourdes gecommercialiseerd?

Sommigen associëren het bedevaartsoord Lourdes met massa’s souvenirwinkeltjes, zoals we ze ook kennen bij ons in Scherpenheuvel. De manifeste aanwezigheid van commercie stoort hen, staat volgens hen een diepgaand gebed in de weg. Zij prefereren oorden als Santiago, waar pelgrims in de massa verdwijnen. Maar de Compostela-stad telt dan ook bijna vijfmaal meer inwoners dan het kleine Pyreneeënstadje. Bovendien concurreert de bedevaart in de Galicische hoofdstad met de aanwezigheid van één van Spanjes belangrijkste universiteiten – Santiago heeft dezelfde studentikoze sfeer als Leuven – terwijl de Mariavereerder gans Lourdes voor zich alleen heeft.

Er is inderdaad veel handelsactiviteit in Frankrijks belangrijkste bedevaartsoord. Maar persoonlijk heb ik me daaraan nooit gestoord. Als knaap van acht kwam ik hier, samen met mijn ouders, zussen en broer voor het eerst. Daarna duurde het tot 1996, als volwassene, dertig jaar oud, per fiets, op weg naar Santiago. Vreemd hoe goed ik me het stadje toen herinnerde, na tweeëntwintig jaar!

Diezelfde dag, 5 juni 1996, toen ik na een maand fietsen, na de middag het hotel vond waar mijn ouders waren toegekomen, maakte ik kennis met Jean-Marie en zijn zus Dominique, die samen het Hôtel des Rosiers uitbaten. Vier dagen volpension, en toen ik de rekening vroeg, stond daarop het bijna symbolische bedrag van 300,- FF vermeld (€ 45,73 of 1845,- BEF). Onnodig te vertellen dat ik me vandaag cito presto naar dit eenvoudige, sympathieke hotel begeef, waar ook mijn grootmoeder vele jaren na elkaar gelogeerd heeft, en waar ik haar sinds 1996 verscheidene jaren vergezelde met Ziekenzorg. In 1998 boden Jean-Marie en Dominique zelfs een receptie aan ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van “ons moe”, zoals heel de familie grootmoeder noemde. Ze stierf rustig op de vooravond van het jaar 2000.

Vandaag is Hôtel des Rosiers leeg, op Jean-Marie en Jeanne, de werkvrouw, na. Niet erg, want Jean-Marie is een uitstekend kok. Nu kan hij nog eens zijn dichterlijke vrijheid uitleven achter het fornuis. Lang geleden dat ik zo fijn en zo overvloedig heb gegeten.

En voor de rekening ben ik echt niet bang hoor, want reeds in 1996 vertelde Dominique me dat een hotel uitbaten te Lourdes iets heel anders is dan een hotel uitbaten in een toeristisch oord aan de kust. Echt waar, voor deze commerçanten komen de pelgrims op de allereerste plaats, en niet de poen van die pelgrims: Hôtel des Rosiers, rue Saint-Dominique, op tien minuutjes wandelafstand van het heiligdom. Welgemeende reclame!