Gij zult niet stelen!

Waarom fietst een zwaar beladen rijwiel, met een knappe Française erop, in godsnaam in omgekeerde richting? Sophie is een jaartje weg van huis en wil de wereld rond op dezelfde wijze als ik Zuidwest-Europa bezoek: de benentram. De weinige Fransen die ik al fietsend ontmoet zijn bijna allemaal voor een heel jaar weg van huis. Ik denk terug aan Fabien, die me enkele kilometers vergezelde op 11 mei, op het mooiste van de drie eilanden: Sardinië. De Fransen kennen immers niet het systeem van verlof zonder wedde, waarvan ik gebruik maak. Terwijl ik zelf het aantal maanden van inactiviteit kan bepalen, neemt een Fransman een zgn. sabbatjaar: een heel jaar ineens!

Het zevende gebod van God aan Mozes – en aan elk van ons – luidt: “Gij zult niet stelen!” Dat lijkt de meest normale zaak van de wereld, maar deze brave pelgrim, deze vrome, godvruchtige, hoffelijke en enigszins bescheiden mens, die heeft al meermaals dit zevende gebod overtreden. Er is namelijk één product dat je quasi dagelijks nodig hebt, maar dat je niet in kleine hoeveelheden kan kopen. Ik noem dit product polyvalent papier, maar jullie kennen het als doodgewoon WC-papier. Onmogelijk een verpakking van vier rollen mee te nemen. Hoe lost een trekker – te voet of per fiets – dit op? En een pelgrim is eveneens een trekker, die geen uitzondering maakt op de regel. Ja, hoe dit probleem opgelost?

Simpel: je steelt het gewoon. Na het toiletbezoek in het café, op de camping of in het restaurant stop je vlug een rolletje tussen je kleren en wandel je al fluitend naar buiten.

De bar- en restauranthouders hebben zich echter gewapend tegen het probleem. I.p.v. de klassieke kleine rolletjes voor huishoudelijk gebruik installeren zij een gesloten container met een zware reuzenrol papier erin. Zo besparen ze op de post WC-papier.

Tenminste, dat hópen ze. Want trekkers zijn doorgaans vindingrijke lieden. Ik heb een stokje ergens van een oude bezemsteel op een vijftiental centimeter afgezaagd. Gewapend met dit gereedschap trek ik ten strijde. Op het toilet trek ik enkele meters uit de papiercontainer en rol ze geduldig om het stokje heen. Verbazingwekkend hoe handig je daarin wordt, na reeds vele kilometers papier geroofd te hebben.

En dit trucje vertel ik alle collega-trekkers, bedevaarders en anderen. Totdat de toiletpapierproducenten eindelijk eens rolletjes per stuk gaan verkopen. Ik ben er zeker van dat Jezus me dit niet ten laste zal leggen op de dag van mijn laatste oordeel… Want ’s avonds vergunt Hij het me zonder oponthoud onderdak vinden bij de minderbroeders in een buitenwijk van Genua.