Wat pater Vuur met vuurwerk te maken heeft

De donderpreek van pater Vuur vorige woensdag, viel op het feest van de Heilige Antonius van Padua. In vele dorpjes hangen affiches voor het dorpsfeest van zaterdag, gisteren dus, te zijner ere. Ik beperk me tot een grote fles bier na de maaltijd en kruip rond elven in mijn tentje.

Vrij abrupt word ik uit mijn immer rustige slaap gewekt: een lichtflits, en onmiddellijk daarop, vlakbij, een knal die over de bergen rolt. Onweer? Gelukkig niet: de dorpelingen steken een stevig vuurwerk af. Tussen de knallen en de kleurrijke regen door meen ik verder weg nog explosies waar te nemen. Dat blijkt al spoedig niet de echo te zijn. Alle dorpjes in de streek vergasten hun inwoners op vuurwerk, om middernacht. Deze toevallige passant mag met volle teugen genieten van de lichtflitsen, die uit alle richtingen door de zwarte hemel snijden en de bergen een onwezenlijk aanschijn geven. Voeg daarbij het wegdonderen van de ontploffingen, en je bevindt je middenin een ronduit indrukwekkend schouwspel.

Zoals vaak ben ik er al uit rond zeven uur. Na het opbreken van de tent installeer ik me comfortabel in het centrum, naast de bron, om er een heerlijk kopje koffie te zetten én heerlijke chocolademelk. Samen met een hele hoop droge koekjes is dit mediterraan ontbijt al sinds vele ochtenden mijn vast ritueel geworden. Ik doe me niets tekort hoor, want na de mis speel ik nog gauw de resten van het avondmaal naar binnen en bestijg het stalen ros.

Vandaag is het nog eens dieseldag: steile hellingen vormen geen probleem, maar op de vlakkere stukken win ik geen snelheid. De zware klim, meer dan tien procent, rond de middag, brengt geen verandering. Nog woester wordt het gebergte: een natuurwonder van Italië, dit Nationaal Park van de Abruzzen. Pittoreske vergezichten op de mooiste dorpjes. Verbazend veel bebouwde kommetjes: inderdaad, op het middelste Zuideuropese schiereiland, de Italiaanse Laars, heeft de menselijke soort, de Homo Sapiens, immer goed gedijd. Zeker wanneer je de vergelijking maakt met het grotere Iberische schiereiland in het westen, dat desolaat en leeg oogt.