Diesel

Telkens iemand het onderwerp ter sprake brengt over hoe moeilijk of hoe zwaar het toch niet valt om een zwaarbeladen rijwiel mee te nemen op reis, telkens geef ik hetzelfde antwoord. Mijn benen zijn niet gemaakt voor de competitie. Hardrijden kan ik niet zo goed. Daartegenover staat de behoorlijke krachtontwikkeling die het klimwerk vereist.

Vandaag heb ik nog maar eens gelijk gekregen. Voor de middag was het terrein erg vlak, en toch raakte ik nauwelijks vooruit. Toen dook ik de vallei van de Aube in. Na wat rust in het stadje Bar-sur-Aube beklom ik de andere oever. Heel langzaam maar heel zeker, en zonder mezelf geweld aan te doen. Het was bijna alsof dit aardige hellinkje – een niveauverschil van honderdnegentig meter – mijn benen wakker schudde, want plots ging het heel wat rapper!!!

Een kalme, frisse, droge dag; geen uitschieters, behalve enkele machtige panorama’s. Maar alleen daarvoor al zou ik zo’n reis maken; dat op zich loont al de moeite. Want om ’s avonds nog een stapje in de wereld te zetten moet je het niet doen. Ik overnacht in de gemeentezaal van een klein dorpje in het noorden van Boergondië. En de enige bezienswaardigheden hier zijn de kerk, uiteraard gesloten, en enkele boerderijen met stallen vol melkbeesten. Geen winkel, geen café, geen bakker noch beenhouwer. Hier gebeurt nooit eens iets speciaals.