Reusachtig retabel gedemonteerd

Ik volg de steenweg vanuit San Juan via Villafranca Montes de Oca. Zo kan ik deze “bergen” makkelijker de baas. Vanop de grote weg valt een grote rots op, aan de voet waarvan het dorpje Tosantos ligt te luieren. Boven in de rots werd een heremietenverblijf uitgehakt. Een oudere inboorling geeft me tekst en uitleg terwijl hij me naar boven vergezelt. Er werd ook een kapel in de rotsen uitgehakt, en het portaaltje, met klein klokkenmuurtje werd tegen de opening aangebouwd. Jammer dat we er niet binnenkunnen, want de hermitage is al meer dan honderd jaar verlaten.

In Belorado neem ik de tijd om deze regels neer te schrijven, terwijl de refugehouders me een glaasje zelfgemaakte citroenlimonade aanbieden: buitengewone goeie dorstlesser is dat. Het onderkomen voor de bedevaarders is hier aangenaam gelegen, naast een kerkje waarvan de toren door een hele klad klapperende ooievaars wordt bevolkt.

Op weg naar Santo Domingo de la Calzada wordt het drukkend heet. Alweer vullen wolken de lucht, maar de zon blijft heersen. De refuge is bijna volzet, ik neem nog gauw één van de laatste bedden in beslag. Voor de voetgangers worden nog enkele bijkomende slaapplaatsen vrijgehouden.

In de straatjes ontmoet ik Luc en Fons, twee Vlamingen – geen bedevaarders – die een cursus Spaans volgen. Luc heeft al drie tochten naar Compostela achter de rug en kent Santo Domingo dan ook erg goed. Er is een museum naast de kerk, waar een groot aantal beelden staan geëxposeerd die deel uitmaken van het grote retabel dat vroeger in de kerk stond. Enkele jaren geleden werd het volledig gedemonteerd om het vakkundig te kunnen restaureren.

Met verstomming bewonder ik de buitengewone kwaliteit van het houtsnijwerk. Sommige polychrome beelden blijken niet van hout te zijn, maar van... marmer. De schilders bedekten het geheel onder een laag bladgoud, en gingen daarbij met een ontstellende perfectie tewerk. Ik ben blij met Luc als gids, en sta even stil bij de afmetingen van het retabel als geheel: een verbazingwekkende hoeveelheid aan kunstwerken, want het hele museum is ermee gevuld.

Twee dames uit Maaseik volgen ons gesprek. Ze doen de Camino per wagen. Samen met hen beklim ik enkele trappen achteraan in het kerkgebouw om zo, vanaf het dak, enkele mooie plaatjes te kunnen schieten. In de achtergrond weergalmt hanengekraai.