De Duitse schlager		in Nederland en België

GILBERT BÉCAUD

°24.10.1927 - + 18.12.2001
"Monsieur 100.000 volts" werd als François Silly in de Zuidfranse stad Toulon geboren. De vader van François verliet al vroeg het echtelijk dak en moeder stond er alleen voor. François interesseerde zich alras voor de muziek en in het bijzonder voor de piano. Hij trok op 9-jarige leeftijd naar het conservatorium van Nice. In 1943 trekt de familie onder impuls van de oudste broer Jean, naar Albertville (Savoie), die er lid wordt van het verzet. Op het einde van de oorlog trekken ze met z'n allen naar Parijs, waar François in enkele bars en cabarets op 20-jarige leeftijd enkele contracten kan versieren. In 1948 componeert hij voor ene Marie Bizet, die hem een jonge tekstschrijver voorstelt: Pierre Delanoë. Hij ontmoet ook Maurice Vidalin. Beiden werden nauwe vrienden, die later samen met Gilbert verschillende hits zouden schrijven. Via diezelfde Marie Bizet leert hij in 1950 ook de zanger Jacques Pills kennen, de latere echtgenoot van Edith Piaf en vader van Jacqueline Boyer. Hij trekt als zijn pianobegeleider met hem naar de Verenigde Staten, waar ze Edith Piaf leren kennen voor wie hij "Je t' ai dans la peau" schrijft. De samenwerking met Pills houdt op, maar Gilbert trekt verder samen met Piaf op. 
In 1952 neemt hij definitief de naam Gilbert Bécaud aan en neemt hij een aantal eigenschappen aan, die hem voor de rest van zijn leven zouden bijblijven, zoals zijn bolletjesdas. Hij leert in hetzelfde jaar ook Charles Aznavour kennen en huwt Monique Nicolas
In 1953 neemt hij zijn eerste platen op, waaronder "Mes mains" en in 1954 treedt hij voor de eerste maal in "l' Olympia" op. Bij zijn tweede optreden in '55, geeft de pers hem de naam "Monsieur 100.000 volts". Tussen 1954 en 1997 zou hij 30 x in l' Olympia optreden. Vanaf 1955 onderneemt hij toernees in Europa, Noord-Afrika en Noord-Amerika. In 1956 neemt hij "La Corrida" op en in '57 "Les marchés de Provence". 1961 is het jaar van "Et maintenant", dat als "What now my love" door heel de wereld bekend werd. In 1963 overlijden Piaf en Cocteau en '64 wordt het "Nathalie"-jaar en '65 het jaar vanb "Quand il est mort le poète". Begin '66 maakt hij een 6 weken durende toernee door Duitsland. Na het succes van "Et maintenant" was het in 1967 de beurt aan "Je t' appartiens", dat in de Engelse versie "Let it be me" nogmaals een wereldhit werd in verschillende versies van o.m. Bob Dylan, Nina Simone, Sonny and Cher ... "Let it be me" had in '60 ook al hoog op de hitparadeladder gestaan in de versie van de Everly Brothers. In datzelfde jaar '67 werd "L' important c'est la rose" zijn grootste hit. Gilbert schreef ook de muziek voor verschillende films, waarin hij ook meespeelde, zoals o.a. "Casino de Paris" (1957) met o.m. een piepjonge Caterina Valente, "Babette, s' en va t' en guerre" (1959) met Brigitte Bardot en "Mädchen für die Mambobar" (1959)
In 1991, bij het overlijden van zijn 100-jarige moeder, verklaart Gilbert niet meer te zullen optreden, het bleek echter een loze eed. In 1997 trad hij op 70-jarige leeftijd in de vernieuwde l" Olympia op en in '98 wordt zijn "Opéra d' Aran" opnieuw opgevoerd. In '99 brengt hij een neiuw album uit en in november treedt hij voor de 33ste keer in l' Olympia op. Ondermijnd door long- en keelkanker geeft hij nog een aantal fel gesmaakte recitals. Gilbert trad meestal rokend op, met een bolletjesdas en een glas whisky op de piano.
Op dinsdag 18 december 2001 valt 's morgens bij Mr. 100.000 volts  op zijn woonboot nabij Parijs, voor goed de stroom uit., in het bijzijn van familie en vrienden. Privé was hij 2 x gehuwd, eerst met de hoger genoemde Monique Nicolas en de tweede keer met de Amerikaanse Kitty Saint-John. Hij laat 6 kinderen achter, 3 uit zijn eerste huwelijk, 1 uit zijn verhouding met Janet Woollacot, 1 uit zijn tweede huwelijk en een aangenomen kind uit Laos. Het was zijn 48-jarige zoon Gaya, programmadirecteur bij RTL radio, die het bericht de wereld instuurde.
Gilbert werd ondanks zijn dubbel leven, hij was een sigaret, die aan twee kanten brandde, toch nog 74 j. oud. Hij zei van zichzelf, dat hij als Bécaud en als Gilbert leefde en dat Bécaud en Gilbert, twee verschillende mensen waren. Als men hem vroeg naar het verschil tussen de twee, antwoordde hij: "Ik zie liever Gilbert!"
De link met de Duitse schlager is bij Gilbert enkel te zoeken in de Duitse vertaling van enkele van zijn bekendste chansons, die in de Lage Landen enkel wat bekend werden, door Gilbert's s optredens in een aantal van de typisch Duitse TV-shows. Gilbert ontving in 1973 het "Bundesverdienstkreuz", voor zijn "bijdrage tot de Duits-Franse vriendschap". Gilbert Bécaud ligt begraven op het kerkhof Père Lachaise in Parijs.

Meer over Gilbert Bécaud op Wikipedia.