| De Duitse schlager |
 |
in Nederland en België |
GENE PITNEY
°17.02.1941 - +5.04.2006
Toen ik begin jan. 2002 in Londen was zag in aan een theater dicht bij de Marble Arch aan Hyde Park een affiche van een optreden van Gene Pitney. Het verwonderde mij, dat deze oudgediende nog optrad. Ik had hem leren kennen toen ik op zoek ging naar het origineel van Johnny Hallyday 's "Mes yeux sont fous". Johnny zong in de jaren '60 wel meer vertalingen uit het Engels. Hij stond niet alleen, ook de Phil Spectorsound had ik in het Frans via Les Surfs leren kennen. Surfend op het internet blijken de 2 meiden van Les Surfs trouwens allebei overleden te zijn. Begin de 60-iger jaren traden ze ooit op op het podium van de braderie in de Lange Steenstraat in Kortrijk. Hun platen kochten we toen in de "Musica". "Mes yeux sont fous" bleek de vertaling te zijn van Gene Pitney' s "I must be seeing things".
De in Hartford, Connecticut, USA geboren Gene Francis Alan Pitney raakte voor het grote publiek in de Benelux pas laat bekend door zijn duet met Marc Almond van Soft Cell "Something's gotten hold of my heart" uit 1988. Het was de remake van het gelijknamig nummer dat Gene Pitney in 1966 al solo zong. Voor dat hij zanger werd had hij al nummers voor andere artiesten geschreven, waarvan "Hello Mary Lou" van Ricky Nelson, Duitse versie van René Kollo, het bekendste is. Voor Bobby Vee schreef hij "Rubber ball". Een van zijn eerste door hemzelf gezongen nummers was "The man who shot Liberty Vanlence", de titelmelodie van de gelijknamige film met John Wayne, James Stewart, Vera Miles en Lee Marvin. Een ander bekend nummer van hem "If I didn't have a dime (to play the jukebox)" leerde ik kennen via de Franse Sheila, die er in duet met Akim "Devant le juke-box" van maakte. "24 hours from Tulsa" (1963), "I'm gonna be strong", "Princess in rags" en het reeds hoger genoemde "Something's gotten hold of my heart" leerde ik dan weer rechtstreeks van de meester himself kennen. Gene trad in 1966 ook op op het Festival van San Remo. Hij zong toen "Nessuno Mi Puo' Giudicare". Caterina Caselli was de Italiaanse uitvoerster ervan. Ze eindigden 2de na Gigliola Cinquetti en Domenico Modugno, die wonnen met "Dio come ti amo". "Nessuno Mi Puo' Giudicare" raakte bij ons bekend in de Franse versie van Dalida als "Je t' en supplie baisse un peu le radio".
Gene Pitney nam in 1961 een nummer in het Duits op "Bleibe bei mir". Het is de vertaling van "Town without pity" en het staat op de Bear Family CD "Hits & Misses" BCD 15724 (met dank aan Nico Bekkers uit Eindhoven voor de info!). Van een rariteit gesproken dus! Dat nummer is wel het alibi in deze website te figureren. De hoofdreden is echter, dat ik wil hulde brengen aan een groot iemand met een aparte typische hoge stem, die op het vasteland al te gemakkelijk vergeten wordt.
Ik had gehoopt ooit nog eens een optreden van hem te kunnen meepikken. In het midden van een nieuwe toernee in Engeland werd hij door zijn manager echter dood aangetroffen op zijn hotelkamer in Cardiff (Wales). Hij zou een natuurlijke dood gestorven zijn. Hij laat een echtgenote en 3 zonen na. Hij ligt begraven op het Somers Center Cemetery in Somers, Connecticut, USA.
Gene Pitney verrees op een zekere manier op vrijdagavond 3 dec. 2010, toen Patrick Riguelle enkele nummers van hem vertolkte in zijn "Songs from the Brill building". Het was een gesmaakt optreden die avond in CC De Branding in Middelkerke. Patrick Riguelle en zijn laatste Showband, versterkt met John Terra deden ons de koude van de vroege winter vergeten.