De Duitse schlager | in Nederland en België |
---|
MOCEDADES
HOME | INLEIDING | DE PRÉHISTORIE | VAN A TOT Z | CONTACT |
Op de binnenflap van een Duitse verzamelLP vond ik het volgende: “MOCEDADES – dat zijn zes getalenteerde jonge Spanjaarden uit Bilbao, die 4 jaar geleden hun gemeenschappelijke interesse voor folk ontdekten. Met hun eerste liederen – spirituals, Ierse en Griekse volksmuziek – werd het sextet al vroeg buiten de grenzen van hun Baskische heimat bekend. Het voorlopig hoogtepunt van hun carrière bereikte Mocedades met de song “Eres tu”, dat verrassend op de 2de plaats eindigde van het ESC in 1973.” Op deze Duitse LP staat naast “Das bist Du”, de Duitse versie van “Eres tu”, bij vb. ook “Gut dass es Freunde gibt”, de Duitse versie van Cliff’ s "Power to all our friends”, waarmee hij derde eindigde op datzelfde ESC van 1973, dat in Luxemburg plaats vond. Het “popje” Anne-Marie David” won toen voor Frankrijk met “Tu te reconnaîtras”.
Maar eerst, een woordje over Mocedades en vervolgens over “Eres tu”, waarover ook een en ander te vertellen valt. Mocedades ontstond uit “Voces y guitarras” en telde oorspronkelijk 8 leden, de 3 zussen Amaya, Estibaliz en Izaskum Uranga en hun broer Roberto; de broers Rafael en Sergio Blanco, plus José Ipiña en Francesco Panera. Op het ogenblik van hun deelname aan het Eurovisie Songfestival, waren ze echter maar met 6 meer, de broers Blanco, hadden immers in 1972 de groep verlaten. Ook Estibaliz Uranga was er al niet meer bij, maar Javier Garay had haar plaats ingenomen. De groep stond dus in Luxemburg als sextet op de planken, bestaande uit de 2 zussen Uranga, plus 4 mannelijke leden. De groep, die tot op heden is blijven bestaan, onderging sedert 1973 verschillende wissels, te veel om er nader op in te gaan. Op de 50ste verjaardag van het Eurovisie Songfestival in 2005 in Kopenhagen was het nummer geselecteerd bij de beste 14 Songfestivalnummers en eindigde 14de, “Waterloo’ van Abba won. Amaya Uranga, Carlos Zubiago en José Ipiña waren daar toen op 15 october aanwezig en ook Roberto Urango was er graag bij geweest, maar hij was de week ervoor op 57-jarige leeftijd overleden aan een slepende ziekte. Toch stonden de 3 andere leden erop om aanwezig te zijn. Het valt wel op, hoe een mens kan veranderen in 32 jaar. Op Youtube zien we het grote verschil tussen Amaya Uranga, anno 1973 en anno 2005 … En het is niet de laatste keer, dat we naar Youtube verwijzen …
Wat weinigen zich nog herinneren uit 1973 is de plagiaatrel op het ESC van 1973. Er werd nl. beweerd, dat “Eres tu” geen origineel nummer was van Juan Carlos Calderón, maar plagiaat van “Brez besed”. Met dat nummer had de Sloveense Berta Ambroz in het Sloveens Joegoslavië vertegenwoordigd op het ESC van 1966, dat toen eveneens in Luxemburg plaats vond. Ze eindigde 7de, Udo Jürgens won toen (eindelijk!) met “Merci Chérie”. Juan Carlos Calderón had de rechten voor “Eres tu” in 1972 neergelegd … Aan jullie te oordelen, aan de hand van dit filmpje op Youtube, maar de gelijkenis van de beginnoten is treffend! Vreemd, dat Juan Carlos Calderón vrijgesproken werd, maar dat zou aan politieke invloeden te wijten geweest zijn. Het hemdje “Spanje” was nader dan de rok “Joegoslavië” ofwel vond men het geen proces waard, omdat het enkel over de beginnoten ging … Vermeldenswaard is nog, dat Willeke Alberti in 1967, een Engelse versie van “Brez besed” opgenomen heeft, met de titel “Without words”. Het is ook wel merkwaardig, dat die versie zo weinig airplay gekregen heeft, zodat bij ons en in Nederland later bijna niemand de treffende gelijkenis met “Eres tu” opgevallen is. Willeke Alberti nam ook de Nederlandse vertaling van “Eres tu” op, nl. “Waar naartoe?”. De rest is geschiedenis, “Eres tu” werd wereldberoemd. “Brez besed” en Berta Ambroz bleven relatief onbekend. Berta overleed op 2 juli 2003 …