De Duitse schlager		in Nederland en België

HENK DE BRUIN

°2.11.1918 - +31.5.1996
Hoe de, in Arnhem, geboren Nederlander op jeugdige leeftijd in het Gentse arriveerde is me niet helemaal duidelijk. Mijn vermoeden, dat dit op jeugdige leeftijd moet gebeurd zijn, komt door het feit, dat de vader van Henk in Gent vóór W.O. II het impressariaat Dickson runde, dat hij zelf gesticht had. De foto onder deze tekst zou dus van Henk en zijn vader moeten afbeelden?!  Romain Deconinck en Yvonne Verbeeck, alsook Henk içn zijn beginjaren, maakten o.m. deel uit van dit gezelschap, dat met verschillende revues in de Minardschouwburg optrad.
Henk was oorspronkelijk herenkapper. Eind jaren ’30 trad hij onder de naam Harry Brown als stepdanser op en als zanger vormde hij aanvankelijk een duo met ene Albert van Rijchel. In 1942 stond hij al op het podium met het orkest van Eddie de Latte. Hij debuteerde solo  op de plaat in 1951 met “Als je van me houdt”, oorspronkelijk een Mexicaanse wals van Juventino Rosas, "Sobre las olas" (= over de golven). Het staat ook als "Du nur Du allein" op de 2de ClassicCD van Helmut Lotti. “Als je van me houdt” en de opvolgers ervan werden begin jaren ’50 grijs gedraaid bij Omroep Oost-Vlaanderen. Henk maakte in totaal 214 opnamen.Hij had bovendien op Omroep Oost-Vlaanderen van 1955 tot 1961 een wekelijks radioprogramma: “Wie gaat er mee met Henk de Bruin naar Parijs”. Ook bij Radio Luxemburg had hij trouwens gedurende enige tijd een eigen radioprogramma “Hier met Henk de Bruin”.
De meeste nummers van Henk kwamen uit de operette-, film-  of musicalwereld:

• “Als je van mij houdt”, zie hierboven,
•  “Sonny Boy”, origineel van Al Jolson, uit de film de “Singing fool” (1928)
• “C’ est magnifique”, o.a. bekend van Luis Mariano en afkomstig uit de eerste act van de musical Can-Can van Cole Porter
• “I love Paris”, uit de 2de act van Can-Can, ook bekend als “Ganz paris träumt von der Liebe” van Caterina Valente,
• “Volare (Jouw ogen)”, = “Nel blu di pintu di blu”, waarmee Domenico Modugno in 1958 3de eindigde op het ESC in Hilversum,
• “Ik dans met jou de hemelpoort heen”, = "Ich tanze mit Dir in den himmel” hinein, een compositie van Friedrich Schröder uit de film “Sieben Ohrfeigen” (1937)
• “Witte seringen” (1954),
• “Ik heb mijn hart in Heidelberg verloren”, = “Ich hab’ mein herz in Heidelberg verloren”, uit de gelijknamige operette van Fred Raymond uit 1927. Fred ’s bekendste operette is Maske in Blau (1937).
• “Als sterren flonk’ rend aan de hemel staan”, ook bekend in de versie van Jo Leemans,
• “Hoe meer, hoe liever” (1954),

Met de carrière van Henk ging het gestaag de hoogte in. In Bredene opende hij in het expojaar 1958 zijn eigen “Casino Duinhof”, waar hij met zijn 18-koppig showorkest op de planken stond o.l. Roger Berry. De groep telde 2 zangers, 2 zangeressen, 2 balletdanseressen en 1 balletdanser. In het “Casino Duinhof” bracht hij volop theaterprogramma’ s, maar ook … een ijsprogramma op de enorme schaatsbaan. 1 x per jaar zond de Belgische televisie dat ijsprogramma uit. Over dit laatste, overgenomen uit het artikel van Bert Salden, uit maart 1982, op de achterzijde van de LP “Henk de Bruin”, Gnome Special, GSP 17048 GL, heb ik zo mijn twijfels. Ik vermoed, dat het over rol-, i.p.v. ijsschaatsen gaat.
De steeds hogere personeelskosten noopten hem in 1969 het orkest te verkleinen tot 11 personeelsleden. Henk toerde in binnen- en buitenland en speelde elk jaar 3 maanden lang in het Brusselse hotel Métropole. In Zwitserland trad hij op in de casino’ s van Bern en Luzern, de Gartenhalle in Zürich en de Grand Chêne in Lausanne. In Duitsland stond hij op de bühne van de Stadhalle van Dortmund en Keesse in Berlijn. In Nederland stond hij op de planken van Heck en Rutecks zaken in Amsterdam, Utrecht en Den Haag, in het Atlanta hotel in Rotterdam en zelfs in Diergaarde Blijdorp. In Frankrijk was hij te bewonderen in het Palais de la Méditerranée in Nice. Hij stond ook in zijn eigen Gent regelmatig op de bühne van “Oud België” in de Veldstraat, naast de cinema Majestic, samen met de Capitole, toen de grootste cinema van Gent. “Oud België” of “Ancienne Belgique” sloot in 1967 voor altijd zijn deuren.
Toen, door de opkomst van de televisie, de variététheaters en andere Salamanders één na één hun deuren gesloten hadden ging  Henk  op de solotour. Hij was nog o.m. te horen op zondagmiddag op Radio 1, in Jan Theys’ “De tijd van toen”, “Jonger dan je denkt” en “Liedjes van Toen”, waarbij hij telkens begeleid werd door het orkest van Al van Dam.
Henk de Bruin blijkt in 1996 overleden te zijn en ligt begraven op het kerkhof van Sint-Martens-Latem. Hij heeft een zoon, Dick, waarschijnlijk genaamd naar de revuegroep Dickson (= Dick, zoon), van zijn grootvader.
Omtrent de geboortedatum van Henk de Bruin staan er ook een aantal errata op het net. Op http://www.rock-ola.be/hoes-de/de_bruin/de_bruin.htm, http://www.euromediarts.com/ShowWeb/vlaamse_vedetten_1.htm en http://www.muzikum.eu/int/en/706-16229/forum/henk_de_bruin/fanberichten.html staat 1928 als geboortejaar vermeld, wat echter op muzikum.eu wat verder door zoon Dick in 1918 gewijzigd wordt. 1918 is zeker het juiste, want in 1982 vierde hij op 63-jarige leeftijd zijn 40-jarig jubileum. Zo leren we op de achterzijde van de reeds hogergenoemde LP “Henk de Bruin” en zo heb je eveneens alle bronnen, waaruit de info van deze pagina afkomstig is!