Wat ooit voorbijkwam of ternauwernood verdween
Is in elke voetafdruk voelbaar. Vreselijk navoelbaar.
Alles wat passeerde laat zich meten en bemeten.
Als in een onderzoek. Al is de geur verdwenen.
En waarbij elk spoor naar een ander spoor verwijst.
Net zoals de ene herinnering naar de andere leidt.
Zoals je van de ene hyperlink naar de andere surft.
Eindeloos, zonder ooit een eindpunt te bereiken.
Net als de wandelaar die doelloos rondslentert
Maar beseft dat in het flaneren zelf alles er al is.
Al denkend volg je paden die nergens toe leiden
Maar die je toch de waarheid laten zien. Heel even.
Want terwijl je haar ziet, is ze al buiten schot. Te laat,
Je komt steeds te laat, voortvluchtig als ze is.
Antoon Van den Braembussche
