Coquillards

Nogal wat bonafide pelgrims op de Camino vertonen een nogal nonchalant trekje. Veel hospitaleros kunnen erover meespreken, wanneer ze ’s morgens, na het vertrek van hun gasten, de ronde doen door de slaapzaal. Wat daar allemaal achterblijft? Kledij, toiletartikelen en schoeisel is nog het minste. Maar een enkele keer ook dure fotoapparatuur, mobiele telefoontoestellen en zelfs een draagbare PC!

Ook deze avond, in de leuke refuge van Santiago Zubirri, de sympathieke burgervader van het Pyreneeëndorpje Larrasoaña – nóg zo’n legende op de Camino. Ook deze avond zag ik eens te meer een sterk staaltje van verregaande onachtzaamheid. Een Zwitsers bedevaarder gaat douchen en laat op zijn bed, goed zichtbaar, een duur fototoestel liggen, zijn GSM, 8000,- peseta’s (€ 48,08) en 200,- FF (€ 30,49). Een voetganger uit Toulouse heeft het eveneens bemerkt en krabt zich van ergernis bijna de haren uit het hoofd. Met hem als getuige stop ik het geld onder mijn slaapzak. Wanneer de Zwitser terugkeert en de verdwijning van de bankbiljetten vaststelt blijft hij als aan de grond genageld staan. Er bevinden zich negen personen in de slaapzaal. Wie moet hij nu beschuldigen? En zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat hij dit zou durven, dan nóg moet hij het bewijzen. En dat is niet eenvoudig, want op bankbiljetten staat nu eenmaal geen naam.

We laten hem even wat scharrelen in zijn bed, zijn bagage. De man ziet bleek, het voorhoofd bezweet. Ik krijg medelijden en haal het geld van onder mijn slaapzak vandaan.

• Mijnheer, zoekt u dit soms?
• …
• Doet u dat alstublieft nooit meer, mijnheer!
• Kijk man, als je op de Camino al niemand meer kan vertrouwen…
• Niemand vertrouwen vriend, en zeker niet op de Camino!
• Nu geeft u toch wel een heel slecht beeld van de bedevaart naar Santiago, hoor.
• Hoeveel maal hebt u de Camino al gedaan?
• Dit is mijn eerste keer.
• Wel, ik heb zojuist mijn tweede keer achter de rug, heen en terug: dus eigenlijk al vier maal. Ik mag zonder valse bescheidenheid stellen dat ik die Camino al zo’n beetje begin te kennen, mijnheer. Gelooft u me vrij: er lopen ook valse pelgrims rond, coquillards! Misschien zit er zo iemand hier onder ons, hier in deze slaapzaal. Ze zijn moeilijk te ontmaskeren, want meestal betreft het sympathieke lui tegen wie niemand argwaan koestert. Zolang de Camino al bestaat lopen er hier lieden rond met minder eerlijke intenties. En hun eerste slachtoffers zijn diegenen die zo naïef zijn te geloven dat de Camino het voorportaal van de hemel is.
• Oei, zo had ik het nooit bekeken. Toch bedankt voor de waarschuwing.
• Zonder dank. En ook al is de Camino niet het hemelportaal, het blijft een prachtige ervaring voor ieder die zich verantwoordelijk gedraagt.

De burgemeester luisterde stilletjes mee naar mijn preek en blijkt heel erg dankbaar. Ook hij zit van tijd tot tijd verveeld met klachten als “Ze zijn er met mijn geld vandoor!” of “Mijn camera werd gestolen!”

Een verwittigd man is er twee waard.