Scherven brengen geluk

In contact getreden met een fietsvereniging uit Bari: Ruotalibera Bari. In deze stad ligt Sinterklaas begraven, eigenlijk Niklaas van Myra, een plaatsje in het huidige Turkije. Daar was hij bisschop ergens rond de vijfde eeuw als ik me niet vergis. Maar bij ons is hij uiteraard bekend als de grote kindervriend. En die heeft met Spanje geen fluit uitstaans.

Tommaso heeft me trouwens per fiets begeleid naar Bari; Gemma komt achterna met de wagen. De stad blijkt zeer ongastvrij voor fietsers, want nergens mag ik de tweewieler veilig stallen: “Wij zijn niet verantwoordelijk”, zeggen die lui. Dat lijkt me de meest vanzelfsprekende zaak ter wereld: die fiets en alle bagage is mijn verantwoordelijkheid, en alleen de mijne. Lievemoederen helpt niet.

Gemma heeft een heerlijke picknick klaargemaakt, die we in een park willen nuttigen. Maar ook hier weigert de parkwachter mijn tweewieler de toegang, en anderzijds wil hij hem evenmin bewaken. Nog een geluk dat ik, noorderling, een heel stuk forser gebouwd ben dan hij. Ik stap dus beleefd doch parmantig, fiets aan de hand, het park binnen. En wanneer Tommaso mijn voorbeeld volgt maakt de parkwachter geen verdere aanstalten om dwars te liggen.

Het afscheid is kort en krachtig. Bij het verlaten van de stad word ik voor de zoveelste keer het slachtoffer van die prachtige Italiaanse gewoonte om de wegen onder glas te bedelven. Voor de verandering is het ditmaal de voorband die moet worden vervangen, want glasscherfsneden zijn nu eenmaal onmogelijk te plakken. Elke dag een nieuwe binnenband: dat wordt een dure aangelegenheid.

In Terlizzi vallen twee al te sympathieke boefjes me wat lastig tijdens het koken. Ik wil in openlucht overnachten, raak ze maar niet kwijt en durf niet te gaan slapen. Een vijftiger, Angelo, komt me te hulp. Er volgt een fikse woordenwisseling en de kerels druipen af. Na een halfuur verschijnen ze gevijven. Dat lijkt me toch iets teveel.

Angelo komt ten tweede male als een deus ex machina. Hij neemt me mee naar zijn huis, want “anders is je fiets morgen misschien verdwenen, en jijzelf ook!”