Twee avondmalen

De nieuwe buitenband waarmee ik het achterwiel gisteren vereerd heb blijkt niets, maar dan ook niets waard te zijn. Nog erger dan ik vreesde: amper vijftien kilometer heb ik ermee gereden. Gelukkig is er een fietsenmaker in de buurt waar ik twee buitenbanden koop, van degelijke kwaliteit.

Mooie heuvelende streek, deze Zona dei Trulli. Een trullo is een typische woning uit dit gebied, halverwege tussen Bari en Brindisi: rond, met een soort spitse koepel, in steen, veelal witgekalkt. Heel veel trulli zijn nog steeds bewoond, en zelfs nieuwbouw vertoont deze eigenaardigheid. Waarmee meteen het bewijs van de deugdelijkheid van dergelijke constructie wordt geleverd.

In Rutigliano begint mijn normale avondritueel: verfrissen aan de kraan, daarna koken onder massale belangstelling van de lokale jeugd – en ook de minder jeugdigen. Ik ben bezig met de afwas en begin met de voorbereidingen om nog maar eens in openlucht te overnachten als Tommaso mij aanspreekt over wat ik daar eigenlijk uitspook. Prompt heb ik een slaapplaats binnen, in zijn ruime atelier. Tommaso is keramist, van vader op zoon. Zalig, ik kan nog eens onder een lekkere douche. Hij tovert uit zijn kelder een comfortabel vouwbed tevoorschijn. En vriendin Gemma bereidt een licht avondmaal en dringt erop aan mee aan tafel te gaan, hoewel ik pas rijkelijk gekookt heb. En een licht avondmaal in Italië is – zoals we weten – helemaal niet zo licht.