Marseille is een verzameling dorpjes

Op het Feest van de Arbeid wordt er niet gewerkt, en eigenlijk is dat een paradox. Mariano heeft het daar duidelijk moeilijk mee en troont me naar de top van een 147 meter hoge heuvel: de basiliek van Notre-Dame-de-la-Garde. Het gidsen gaat hem goed af, want boven ontmoeten we een koppel uit Réunion, waarmee we gisterenavond samen aan tafel zaten.

Tijdens een urenlange wandeling passeren we langs de meest pittoreske hoekjes van de binnenstad, zoals de Vallon d’Auffes, een piepklein vissershaventje, waar een eenvoudige kop koffie al snel een fortuin kost. Het regent hevig wanneer we terug op de Quai des Belges aankomen en ons warmen bij een kop hete chocolademelk in het café van Olympic Marseille. Op twee dagen tijd brengt Mariano me bij dat Marseille niet één grootstad is, maar wel een hele rits kleine dorpjes, die later uit hun voegen gebarsten zijn: en in elk van die plaatsjes kent iedereen elkaar nog.

Kletsnat en doodmoe kruip ik er een paar uurtjes onder, net als Mariano. Enigszins uitgerust gaan we ’s avonds eten bij een niet al te dure Chinees, en een frisse avondwandeling langs de Port Vieux bekroont deze zogenaamde rustdag. God, eigenlijk valt die panne enorm mee, want ik heb iemand gelijkgezind mogen tegenkomen, met wie ik sterk bevriend ben geworden.

Tenminste één souvenir hou ik eraan over: een mooie zwarte Camarguehoed, geschenk van Mariano. En al ben ik een beetje ijdel, die hoed past prima! Gelukkig draag ik bandana’s om dit mooie hondenhok te vrijwaren van zweet en ander vuil. Nooit gedacht dat een hoed mij zou staan. En tegen de regen is hij uitstekend bestand.

Mijn laatste nacht in Marseille; morgenavond moet ik hoe dan ook verder. Laat me rustig blijven en een geschikt wiel vinden. Dat is nu prioriteit nummer één. Ik moet wel verder, want nu al ben ik van plan om mijn reisweg iets te veranderen. Van Italië naar Spanje zal ik weer langs Marseille passeren, om op Mariano’s uitnodiging in te gaan en weer een paar dagen in deze vieze, vuile, stinkende, maar o zo boeiende stad te verblijven. En zeker niet vergeten om Samir te bezoeken!