De thuiskomst nadert hoe dan ook

Nog zowat honderddertig kilometer scheiden me van Chartres, voldoende voor twee etappes. Vandaag de eerste, en ik wil er vaart achter zetten, zodat de tweede etappe morgen kort zal zijn. Ik snak ernaar om een goede vriend terug te zien. Over kleine wegen, lichte tegenwind, duw en trek ik mijn hele hebben en houden doorheen met graanstoppels bedekte zachte glooiingen. Hier en daar oogsten de boeren maïs. De talrijke kleine bossen temperen de wind en geven me wat adem. De streek heeft te weinig weiland om me aan thuis te doen denken.

Niettemin begin ik steeds meer te dromen – dagdromen – over het eigen land, de familie, vrienden, ja – vreemd – zelfs aan het werk. Zal ik me, na vierenhalve maand zwerversbestaan, nog kunnen aanpassen aan het vroegere, gewone leven? Ik vrees dat het geenszins eenvoudig zal zijn, dus kan ik me best nu reeds mentaal voorbereiden.

Maar morgen ontmoet ik Jos, en de enkele dagen dat hij bij mij zal zijn, die dagen luiden het laatste deel in van mijn totnogtoe buitengewoon geslaagde reis naar Santiago. Maar eerst nog overnachtingsgelegenheid vinden. Het stadje Brou is zo klein dat er zelfs geen herberg of pensionnetje is, maar in Illiers-Combray verwijst men me naar een eenvoudige gîte d’étape.