Franse hooggotiek te Vendôme

Ik ben vroeg opgestaan, heb een zeer verkwikkende nachtrust gehad, en de bazin heeft me niet buitengegooid. Ik ben nog enkele dagen te vroeg voor Chartres, en besluit dan maar om eens langs Le Mans te trekken. Vandaag is het de eerste etappe, doorheen een eindeloze vlakte met veel akkerbouw, maar weinig bossen, zodat de wind hier met al zijn kracht tekeer gaat. Geen echte tegenwind trouwens, maar zijdelingse stoten die erg onverwachts optreden, zodat ik – op onbewaakte ogenblikken – plots op de andere weghelft beland; gelukkig kleine wegen zonder noemenswaardig verkeer.

Iets na twaalven wordt mijn aandacht ten volle getrokken door de voormalige abdijkerk in het stadje Vendôme. Binnen laat ik de rust van het gebouw ruimschoots de tijd om op me in te werken, en zoals steeds vind ik de inspiratie om een kerkbezoek met een kort gebed, enkele ogenblikken bezinning en reflectie op de voorbije maanden af te sluiten.

De tachtig meter hoge klokkentoren imponeert me wanneer ik weer in openlucht sta, niet zozeer o.w.v. zijn hoogte, maar in de eerste plaats omdat hij erg lijkt op de torens van de kathedraal van Chartres zelf, waarvan de noordelijke toren evenwel in de vijftiende eeuw wijzigingen onderging, doch de zuidelijke toren dezelfde sobere spits schraagt als hier in Vendôme. Geen wonder, want de bouwmeester van Chartres nam deze abdijtoren als voorbeeld voor de kathedraal der kathedralen.

Ik ben moe, heb een halve dag geworsteld met de natuurelementen (de wind) en val dan in slaap op een bankje in een park net achter de kerk. Het weer is aangenaam, vrij warm, en ik heb nog voldoende reserves om zo'n dertig kilometer af te leggen tot in een klein stadje Saint-Calais, waar ik het er eens goed van neem in een van die typische kleine, niet al te dure, doch zeer gezellige hotelletjes.