Ik betaal niet voor een TV waar ik toch niet naar kijk

Het ontbijt verloopt in alle kalmte; de gastheer spreekt met evenveel passie over zijn paarden – ik logeer hier in een manège annex herberg, in Saint-Galmier dus – als ik over reizen per fiets. Hij vertelt me over een neef van hem die te paard op bedevaart ging naar Santiago. Enfin, we mogen elkaar wel.

In de Forez-vlakte vind ik snel een sterk ritme zodat ik nog voor de middag beland in de nauwe Loire-vallei, iets ten zuiden van Roanne: de Gorges de la Loire zijn echter niets, vergeleken met de Gorges du Tarn. Ik hou nauwelijks halt om – snel – te eten en laat de stad Roanne letterlijk links liggen. Pas in Saint-Symphorien-des-Bois, een klein dorpje in de buurt van Charolles zet ik de fiets aan de kant. De boerderij-herberg biedt een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding, en de gastvrouw doet nog een kleinigheid van de prijs af, omdat ik niet voor een televisie wil betalen waar ik toch niet naar kijk. Met de glimlach overigens, want “ik krijg niet elke dag een pelgrim over de vloer.”