Bezoek aan medepelgrim Jean

Vandaag sta ik op met het idee om Jean op te zoeken, die ik ook in Spanje verscheidene malen heb ontmoet. Hij heeft me echter zijn telefoonnummer niet gegeven, het zal wel een onverwacht bezoek worden, temeer omdat ik op zijn uitnodiging indertijd niet met zekerheid kon ingaan, omdat ik toen niet echt van plan was om Figeac te bezoeken.

Dit stadje vind ik zonder probleem. De deelgemeente Viazac wordt me vriendelijk gewezen door een bereidwillige postbode, en van de burgemeester – boven in dit dorpje, na een vrij moeilijke klim – krijg ik te horen dat ik opnieuw naar beneden moet, en… een andere heuvel mag beklimmen: de hoogste van de hele streek.

Om een lang verhaal over zweet, tranen en buiten adem raken kort te maken: wanneer ik boven op de rug van de steile heuvel aankom, valt een klein kasteeltje – of een grote villa – onmiddellijk op. Met veel voorkomendheid ontvangt de vrouw des huizes me. Dominique betreurt het dat Jean net naar zijn werk is vertrokken, maar datzelfde ogenblik nog nodigt ze mij uit om te blijven overnachten: zo kan ik mijn medepelgrim straks hartelijk begroeten.