Lange siësta

Deze morgen neem ik afscheid van Guido, met de belofte hem te bellen van zodra ik thuiskom. Omdat hij niet meer zoveel dagen vakantie heeft is hij verplicht op een viertal dagen naar Santiago te rijden. Hij geeft me groot gelijk hem niet te volgen, maar beiden vinden we het afscheid wat jammer, omdat we goed met mekaar konden opschieten.

Ik haal mijn wasgoed op in de refuge, eet een dagmenu in een restaurantje, bezoek het graf van Sint-Isidoor en hou – noodgedwongen – een extra lange siësta. Want tijdens de maaltijd heb ik een hele fles rosé soldaat gemaakt, iets wat anders alleen ‘s avonds gebeurt. Nog even mijn correspondentie verzorgen en dan op weg richting Astorga.

Onderweg krijg ik gezelschap van een oudere Fransman. Samen rijden we tot in het dorpje Hospital de Orbigo, een twintigtal kilometer vóór Astorga. In de refuge wemelt het van de Nederlandstaligen: Freddy uit Lommel en een koppel uit Maastricht. Ook de Fransman blijft er, samen met een Canadees die ik gisteren al in León ontmoette. Tenslotte nog een aantal Spanjaarden, waarvan er verscheidene zeer vlot Frans spreken; op die manier lukt het me om met iedereen vrij ontspannen te kletsen.

Ik moet wel een ander bed gaan zoeken, want die Fransman hier naast me snurkt afgrijselijk...