Mijn allereerste "col" van meer dan 1000 meter hoog

De tent doorstaat het onweer goed. Ik verlaat Montbrison langs de kant waar een gebergte het Loiredal afsluit zoals een reusachtige muur. De klim duurt zowat drie uur en mijn eerste col van meer dan duizend meter is de Col de la Croix de l'Homme Mort: 1163 meter om precies te zijn.

Onder een bewolkte hemel, met af en toe een zonne-knipoogje - en geen druppel regen - rij ik over een licht heuvelende hoogvlakte met kleine boerendorpjes: de mensen leven hier van veeteelt, voornamelijk runderen. Hier en daar graast een kudde schapen.

De tocht vervolgt - even wat klimmen - langs een zeer rustig wegje dwars door een dennenbos, kilometers ver. Je waant je helemaal niet meer in een gebergte, soms doet het landschap zelfs erg Kempisch aan. Eensklaps duikt de weg naar beneden en ontplooit zich een indrukwekkende omgeving, gekruid met een zonnestraal. Steile bergwanden, geheel bebost: vrijwel geen zichtbare rots. Geen spoor van menselijke aanwezigheid, behalve het asfaltstrookje onder mijn wielen, waarvan de remmen al snel heet worden. Ben ik even blij dat ik deze helling niet hoef te beklimmen!

Rechts van mij een rotswand, links een diepe ravijn, waarvan je de bodem niet kunt zien, alleen kunt vermoeden.

Beneden ligt het kleine stadje Vorey, en de diepe kloof blijkt het Loiredal te zijn. De grillige horizon getuigt van het natuurgeweld van vele miljoenen jaren terug: zowel de Auvergne als de Cévennes zijn ooit vulkanisch geweest. De Loire heeft hier al haar plechtstatigheid verloren, zo dicht bij haar bron. Het vuilbruine water bruist en ruist in de talloze stroomversnellingen, watervalletjes en kolken, zoals het een echte bergrivier past. Ik schat haar breedte op maximaal een dertigtal meter, maar dit ogenschijnlijk kleine riviertje heeft in de loop der tijden een kloof uitgesleten van honderden meters diep: om u tegen te zeggen!

Ik volg de stroom, of beter, ik ga er tegenin, en kom een uurtje later aan in Le Puy-en-Velay. Opvallend hoe een aantal rotskegels (lava?) uit de huizenzee omhoogschiet: op één ervan werd een kapel gebouwd en op een andere kegel spreidt de Heilige Maagd haar armen beschermend uit over de stad. Dit moet het paradijs geweest zijn, als dat ooit zou bestaan hebben. Hier hangt een moeilijk te beschrijven sfeer: geen wonder dat van hieruit één van de vier Franse routes naar Compostela vertrekt.

De jeugdherberg is volzet, maar de camping nog niet. Ik wil hier minstens een dagje blijven om uit te rusten, maar ook om Le Puy te verkennen.