Eigenlijk begon Karel puur toevallig te schrijven. Nadat hij in de klas een verhaal vertelde, beloofde hij een leerling die ziek was, om het verhaal op te schrijven. Zonder dat Karel het wist, stuurde de vader van de zieke jongen het verhaal naar de uitgeverij Averbode. Het verhaal verscheen als ‘Vlaams Filmpje’: zijn eerste boek. Karel was toen 24 en had de smaak te pakken. Daarna bleef hij schrijven omdat hij als leraar en journalist mensen iets wilde vertellen.

Alles wat hij zag, las, hoorde, beleefde – thuis, op school of op zijn reizen – kreeg een plaats in een van zijn verhalen. Alles wat hij schreef moest ook kloppen. Of het nu ging om een avonturenverhaal, een historisch verhaal of een spannende roman: hij zocht het op, of liet het opzoeken door deskundigen.