BRONNEN: |
4° François-Gaspar-Adrien, créé en 1674 comte
de Schellart et du Saint-Empire, seigneur de Muggenhausen, Iversheim
(SLANGEN, Hoensbroeck, p. 159), Gramptinnes (par héritage de son
oncle Frédéric), Rhunen, Bellinghofen, Heistorf (ou Henstorf,
au duché de Luxembourg, comme héritier de sa première femme),
co-seigneur de Domaslovic, haut-amman de Vianden le 12 novembre
1666, amman de Gladbach et de Grevenbroich, chambellan de l´empereur,
général feld-maréchal, conseiller aulique de guerre, maréchal
de la cour, envoyé et gouverneur à Dusseldorf, naquit posthume
le 5 février 1628 et mourut le 4 mars 1701. Il épousa en premières
noces, le 5 décembre 1648, Sidonie, baronne de Beck, fille de
Jean, baron de Beck, colonel au service d´Espagne, puis
lieutenant général, et de Catherine de Capell de Koenigsheim dame
héritière de Heistorf ; elle testa le 29 septembre 1669, et mourut
sans enfants le 9 novembre suivant; en secondes noces, selon le
rit luthérien (Arch. de Geysteren), le 25 février 1675, Anne-Marguerite
Gertrude de Bernsau, héritière de Rhunen, Bellinghofen et Grind
(près Xanten, dont elle avait hérité les cinq sixièmes; son marie
acquit le dernier sixième en 1698, d´Henri Kemken), décédée
le 31 décembre 1702, fille d´Henri-Guillaume et d´Henriette-Françoise
d´Eickel.
Il eut de cette dernière:
a. Alexandre, mort jeune (REDINGHOVEN).
b. Elisabeth-Henriette-Marie, née le 11 octobre 1676.
(ALFTER dit à tort le 12 mai 1675, cette date ne concordant pas
avec celle du mariage des parents), morte le 15 (selon ALFTER
le 16) novembre 1727, héritière de Rhunen et Bel linghofen, mariée
le 26 juillet 1695 (NEDOPIL), à Adrien, comte et marquis de Hoensbroeck,
mort le 18 juin 1735, fils d´Arnold-Adrien et de Dorothée-Henriette
de Cottereau.
c. Eléonore-Thérèse, héritière de Gramptinnes et de Grind, dame
de la Croix étoilée, née à Dusseldorf le 29 septembre 1677, morte
à Vienne le 28 avril 1738 (non 1739), mariée le 1er novembre 1692
(ZEDLER, XL, p. 763, dit 1693), à Henri-Joseph-François, comte
de Strattmann, seigneur de Peurbach, Bruck, Ort, Heyding, Spatenbrunn,
chambellan de l´empereur, conseiller intime et conseiller
aulique, envoyé impérial à Londres, à Ryswyck, Varsovie, etc.,
mort sans enfants en 1703. La comtesse laissa son riche héritage
à ses deux neveux François et Jean-Frédéric de Hoensbroeck; le
premier eut Gramptinnes, le second Grind, qui fut vendu en 1781
au baron Clément-Lothaire de Furstenberg, moyennant une somme
de 100,000 thalers .
Bron: Extrait de l´Annuaire de la Noblesse de Belgique,
1885
Generaal wachtmeester in Keizerlijke dienst (Den Haag- CBG dossier
schellart v O)
1698. Schultambt RUINEN
1681 feb 2 (OF fol 158v)
Johan Albrecht graaf toe Schellard, heer van Dorewaart, kolonel
en gouverneur van Steenwijk, als gemachtigde van Frans Kasper
graaf van Schellard toe Ubbendorp, heer van Muggenhuisen, Grinten
enz. , generaal-wachtmeester in keizerlijke dienst en veldmaarschalk
van de hertog van Nienburg, en zijn vrouw Margaretha van Bernzau
toe Ruinen.
1681 feb 2 (OF fol 160v)
Bernard Sassenraet toegenaamd Luinink als gemachtigde van Frans
Kasper graaf van Schellard, heer van Muggenhuisen, Grempten en
Hestorfix, en zijn vrouw Margareta Geertruit Maria Bernzauw na
de dood van haar vader Henrik Munster Wilhelm van Bernzauw, heer
tot Ruinen, Bellinghoven, Hass en Mehr, drost van Coevorden en
het landschap Drente.
1704 jan 18 (OH fol 106)
Willem Adriaan markies van en tot Hoensbeek, heer van het Hoog-
en Nederambt Gelder, erfmaarschalk van het vorstendom Gelre en
graafschap Zutphen, mede namens zijn vrouw Elisabeth Henriette
markiezin van en tot Hoensbeek, geboren gravin van Schellard,
als oudste dochter en erfgenaam van haar overleden vader Frans
Caspar Adriaan graaf van Schellard tot Obbendorf, heer van Ruinen,
en van haar moeder, de gravin van Schellard, erfdochter van de
heerlijkheid Ruinen en Bellinkhaven. Hulder Bernard Kies, landschrijver
van Drente.
http://www2.historischcentrumoverijssel.nl/overijssel/leenrep/repertorium/lenen/1698.htm
http://www.restena.lu/cul/PERIOCHAE/Libelli/032%20Crispus/source/1.html
voorpagina van een aan hem opgedragen boek
* (posthumus) 5.2.1628. K.K.Kämmerer. Am 7.11.1674 in den Reichsgrafenstand
erhoben. Oberamtmann zu Vianden, am 12.11.1666 ernannt. Amtmann
zu Gladbach und Grevenbroich, Kurpf.-Gülicher Feldmarschailleutnant
Gouverneur zu Düsseldorf, Hofkriegsrat, Oberst hofmeister und
Gesandter. Mitherr zu Domaslovic. Herr zu Muggenhausen, Grempten,
Runen, Bellinghoven, Heistorf, Iversheim, Fanson, Erbrmaier zu
Xhoris, Cineye, Thirifaye, + 4.3.1701.
huw.I 5.12.1648 Maria Sidonia Freiin von Beck, T.d. Frhr.NN.v.Beck,
Kaiserl.Feldmarschallleutnant u.d. Cath.v.Capell zu Königsheim,
Erbin zu Heistorf. Sie + 9.11.1669
huw.II 25.2.1675 Maria Marg . Gertrud von Bernsau , Erbin zu Runen
und Bellïnghoven, + 31.12.1702, T.d. Henr.Wilh. v.B. u.d. Henrika
Franziska von Eickel
Mappe 1072 Sammlung E.v.Oidtman
Zijn huwelijk met Maria Marg . Gertrud von
Bernsau verliep blijkbaar nogal chaotisch:(Hij was
katholiek, zij protestants)
Aus dem Leben des bergischen Pastors Gottfried Peill
* Elberfeld 1638 Wermelskirchen 1705)
Homberg lag (wie Neviges und Langenberg) im Einflußbereich
der Adelsfamilie von Bernsau, und eben durch diese geriet der
neue Pastor schon bald nach seinem Amtsantritt in erhebliche Schwulitäten.
Ende Februar 1675 tauchte nämlich ein Graf von Schellard,
Statthalter des Pfalz-Neuburgischen Regenten in Düsseldorf,
mit großem Gefolge und schwer bewaffneter fürstlicher
Leibgarde vor dem Pfarrhaus Peills auf und verlangte, auf der
Stelle mit der Freifrau Margarete von Bernsau getraut zu
werden. Da der Bräutigam katholisch, die Braut aber reformierten
Bekenntnisses war, weigerte sich Peill entschieden - ebenso wie
es unmittelbar vorher schon sein Kollege Lürsen in Düsseldorf
getan hatte. Doch der Graf insistierte, drängte und bedrohte
schließlich nicht nur Peill und die Seinen, sondern die
ganze Gemeinde aufs Schwerste. Endlich gab Peill in Todesangst
und unter Tränen nach. Anschließend verfaßte
er sofort einen ausführlichen Bericht über diese Nötigung,
den er von mehreren Gemeindegliedern unterschreiben ließ
und an die Düsseldorfer Classe sandte. Zwei Wochen später
fand der Konvent dieser Classe in Ratingen statt, wobei der Vorfall
ausführlich zur Sprache kam. Peill wurde für sein Nachgeben
scharf gerügt und bis zur nächsten Synode (d. h. für
ca. 6 Wochen) suspendiert. Der Inspector (es war der oben bereits
erwähnte Christoph Henrici) übernahm es, für Vertretung
zu sorgen. Obwohl Peill diesen Beschluß sogleich anfocht,
wurde schon am folgenden Sonntag von seiner Kanzel aus durch einen
Candidaten15 diese seine Suspendierung verkündet.
Die nächste Provinzialsynode fand Ende April 1675 in Wermelskirchen
statt. Peills Gemeinde hatte ein ausführliches Verantwortungs-Schreiben
dorthin gesandt und die Rechtmäßigkeit der Suspension
infrage gestellt. Die Synode bestätigte jedoch die Vergatterung
Peills und verlängerte sie wegen dieser aufmüpfigen
Eingabe sogar um weitere 14 Tage, so dass er auch nicht
wie vorgesehen - die Synodalpredigt halten durfte. Zugleich aber
rügte sie auch den ehrabschneidenden Umgang der Düsseldorfer
Classe mit Peill.
Bron:
http://www.hofius.de/familie/gpeill1.htm
|