De prikkeldraad in Cernowitz
Was niet dezelfde als
Die er later was:
De zon scheen anders toen.
Over de soepblikken hing ik
Stankonthecht;
Er was geen eerder en geen later,
Geen geur in de steenmuts,
In het steengelaat van de tijd.
Stenen herinnering. Steenonthutst
In de bedrieglijke verstening
Waarin het wonder woord wordt
En verwonding. Verwonding.
Jouw gelaat tegen de steenranden.
Je mooie gelaat
Tegen de ontmaagde flanken
Van de horizon
Schimmelgroene angst,
Die openbarst tussen barak
En prikkeldraad.
Wanneer de mens een schaduw wordt
Dromend van de schaduw,
Die hij ooit was.
Antoon
Van den Braembussche
