Tussen Burgos en León moet ik door de Meseta, een hoog plateau of tafelland waar de wandelaar dikwijls het gevoel heeft te wandelen op het dak van de wereld. De Meseta omvat eindeloze graanvelden, is een 170 km lang en biedt maar weinig schaduw.
In Villabilla de Burgos stop ik in een bar om de menu del dia op te eten.
En dan richting Meseta. Geen pelgrim te zien, alleman is hier reeds voorbij deze voormiddag. De meesten vrezen de hitte. Het is onbetaalbaar helemaal alleen in dit verlaten oord te wandelen.
De klok slaat 17 uur als ik Hornillas del Camino binnenwandel. Hier bevindt zich
een kleine refugio met 20 bedden. Er zijn nog plaatsen vrij dus uitpakken en de
douche onder.
Het doet raar aan want ik mis mijn vertrouwde
gezichten.
´s Avonds bij het eten in de bar zit ik bij een man uit
Hamburg die me zegt dat er hier nog een Vlaming is, het is Pol uit Kortrijk
vertrokken op 1 april.
Morgen Castrojeriz of iets verder.