De vierde macht

Udo vertelt me hoe één of ander Brits TV-station op een blauwe maandag, camera in de aanslag, de refuge a.h.w. binnenviel zonder voorafgaande afspraak. De avond daarvoor was het feest in Iglesias, het dorpje waarvan de refuge feitelijk afhangt. Zonder die lui, zonder hun hulp zou Sambol niet bestaan. Pelgrims zijn er niet alleen de gast van Udo, maar van alle dorpelingen.

Drie mannen brachten ’s ochtends heel vroeg een bezoekje aan Udo. Wegens het feest waren ze wel wat dronken, en dus zette Udo hun een stevig kopje koffie voor, waarna ze prompt aan tafel in slaap vielen, evenwel zonder de aanwezige pelgrims te storen.

De camera registreerde dit, maar toen de TV-ploeg haar ongenoegen uitte tegenover Udo i.v.m. de slapende mannen, verklaarde deze dat “die mannen inwoners zijn van het dorpje. Zonder hen zou ik hier niet kunnen overleven, en zouden de bedevaarders hier niet kunnen overnachten.” Udo sprak in dovemansoren, want de beledigingen van de TV-makers aan zijn adres waren ongehoord.

Alweer een bewijs van de macht van de media; een waarschuwing aan ons allen: geloof in godsnaam niet álles wat men ons toont of schrijft. Men toont en schrijft alleen datgene dat men wil tonen of schrijven!