De zilverroute

Deze ochtend haalde ik mijn eerste stempel in de kathedraal. De priester overhandigde me mijn credencial, gaf me de zegen, en dat was dat. Vrij makkelijk vind ik de juiste uitvalsweg en al spoedig verdwijnt de agglomeratie achter de horizon. Na zo’n vijftien kilometer krijg ik de eerste heuvel voor de wielen.

De Ruta de la Plata schijnt de oudste bedevaartsroute naar Santiago te zijn, ouder dan de veel bekendere Camino Frances. De Ruta wordt soms aangeduid met Camino Mozarabe, want nog tijdens de Moorse overheersing in Zuid-Spanje vonden christelijke Moren, de mozaraben, hun weg langs hier naar Galicië. Zij waren eerder in Santiago, nog voor de (massale) komst van de bedevaarders vanuit de rest van Europa, die de Camino Frances, of de nagenoeg vergeten Camino del Norte volgden.

Ruta de la Plata, vertaald als Zilverroute. Dit schijnt evenwel op een vergissing te berusten. Het woord plata is een Spaanse verbastering van het Arabisch ballath dat eenvoudig weg, baan of route betekent. Die uitleg lijkt me logischer, gezien de alternatieve benaming Camino Mozarabe.

De route voert me niet alleen door verschillende streken in West-Spanje, niet zo heel ver van de grens met Portugal. Ze vat tevens de geschiedenis samen en maakt duidelijk hoe Spanje van verscheidene koninkrijkjes tot één groot land is versmolten. De volgende dagen zal o.m. de Reconquista, herovering van de muzelmaanse gebieden door de christenen, concrete vorm krijgen. Ik heb nog een kleine achterstand van slechts een drietal dagen: haast is er niet meer bij. Kortere etappes en rugwind zullen me in staat stellen de geest van deze Camino op me te laten inwerken. We krijgen de weerslag daarvan te lezen in de loop van de volgende dagen en weken.

Het zit me al goed mee in dit kleine dorpje Almaden de la Plata. Er is inderdaad een refuge voor bedevaarders. En die lopen hier nu niet dik gezaaid: ’s zomers is niemand zo gek deze route te volgen – je moet al Ludo heten. Daartegenover staat dat ik de hele refuge voor mij alleen heb. Eigenlijk verbaast me dit, niet zozeer de lege refuge, maar eenvoudigweg de aanwezigheid van een refuge. Blijkbaar bestaan die niet alleen op de Camino Frances, al is de infrastructuur hier veel minder uitgebouwd. Enfin, we zien wel…