Fiets solidair met fietser

Was het de warmte eergisteren, of de twee cols gisteren? Of heb ik iets gegeten dat me verkeerd beviel? In elk geval heb ik de ganse nacht op het toilet moeten doorbrengen, wegens een waterlek uit een opening waar bij een gezond mens iets heel anders naar buiten komt. Veel drinken dus, niet te overvloedig eten. Dat is mijn lot vandaag. Ook niet teveel inspanningen. Gelukkig gaat het nu heel veel kilometers bergaf.

De tweewieler is evenmin in topconditie. Vooral de afdaling van de Aubisque liet sporen na op remblokjes, velgen en spaken. In Sabiñanigo zoek ik daarom een fietsenmaker op en laat hem in één moeite de buitenband achteraan vervangen door één van de drie reserve-exemplaren die ik al weken meesleur. Het schijnt iets komisch te hebben, die buitenbanden, helemaal achteraan opgehangen aan een snelbinder.

Maar de middaghitte breekt aan, en een klein grasperkje in de schaduw van een brede spar lonkt me uitnodigend toe. Tijd om mijn ritme aan te passen aan dit bloedhete land. D.w.z. ’s ochtends in alle vroegte op pad, een hele lange siësta, en ’s avonds nog wat kilometers.