Het leven gaat verder, maar niet voor iedereen...

Ik hou een rustdagje. De camping is immers kalm gelegen, het stadje is zelf ook niet echt speciaal te noemen, en vandaag zijn de feestelijkheden voorbij: ideaal om een groot deel van de dag rustend – zelfs slapend – door te brengen; de vorige dagen waren zeker vermoeiend: eerst de Pyreneeën en dan de stevige heuvels van Baskenland en de Béarn. Er woei bijna geen wind, zodat de warme temperaturen drukkend werden.

In een Vlaamse krant lees ik het nieuws dat al maandenlang aan me voorbijgegaan is: de bomaanslag tijdens de Olympische Spelen in Atlanta, de crash van een jumbo van TWA voor de kust van New York (terroristische aanslag?), de aanslag van moslimfundamentalisten op een Amerikaanse legerbasis in Saoedi-Arabië. Gelukkig is er ook nieuws waar wij Belgen dan weer trots op mogen zijn: o.m. enkele zilveren medailles zeilen en judo op de Olympische Spelen.

Al bij al was deze dag niet zo inspiratierijk, maar het was dan ook niet alleen rust voor mijn lichaam, maar ook voor mijn geest. Des te meer zal ik nog kunnen genieten van al hetgeen mij nog te beurt zal vallen.