Een kerkje als een versterkt kasteel

Na het afscheid van Michelle en Alain kom ik op zeer treffende wijze in aanraking met de gastvrijheid van de bewoners van de Béarn jegens de Jakobsgangers: in de bakkerij betaal ik slechts het brood, de koeken worden me zomaar aangeboden; en wanneer ik de vrouw vertel dat ik eigenlijk al op de terugweg ben voegt ze er nog enkele koeken aan toe.

Ik verlaat Arthez en kom langs rustige wegjes toe in Morlanne, waar een heel mooi kerkje staat dat er aan de buitenkant bijna als een versterkte burcht uitziet, en enkele honderden meters buiten het centrum een burcht die er als… een burcht uitziet. Het gebouw wordt door bomen en bloemperken omringd en de heuvel waarop het werd opgericht biedt een machtig, wijds uitzicht over de streek.

Heel boeiend contrasteert de lichtblauwe hemel met het groene land en de rode daken. Hoe mooi Spanje ook is, maar hier blijf ik – door de rust – voldoende inspiratie opdoen om deze manier van leven nog enkele weken vol te houden. In één woord: deugddoend!

Arzacq is voor mij niet meer dan een rustig dorp waar ik mijn middagslaapje hou: langer dan gisteren in Navarrenx. Maar in Aire-sur-l'Adour heerst een feestelijke stemming. Ik zoek een plaatsje op de camping, steek enkele kilo's wasgoed in de wasautomaat en hou zo de avond vrij voor een Italiaans etentje en om mijn dagboek in te schrijven. Nog een telefoontje naar de mensen thuis, en dan naar bed: want de wijn begint – zoals altijd ‘s avonds – te “werken”…