Dwalen rond het drielandenpunt

Omdat de jeugdherberg van Grevenmacher (Luxemburg) volgeboekt is, wijk ik uit naar Bollendorf in de Sûre-vallei, op Duitse bodem. Vandaag heb ik niet minder dan vier stevige beklimmingen achter de rug, en ik had er mij mogelijk twee kunnen besparen. Vooral de eerste helft van de dag was zwaar. In Burg-Reuland (België) bij het drielandenpunt ontmoet ik ene Julien P., die me vraagt de groeten te doen aan Jacques V. uit Miskom. Burg-Reuland heeft trouwens een mooie kasteelruïne die het dal van de Our beheerst.

Ik volg de rivier en moet daar soms hoog bovenuit klimmen (ik schat het hoogteverschil zowat honderdtwintig meter): de beloningen zijn velerlei: adembenemende landschappen, lange, moeiteloze afdalingen enz...

Ik steek de grens met Duitsland over en vergis me enkele kilometers verder van weg zodat ik... weer in eigen land terechtkom: de gemeente Ouren. Daar doe ik een gok: ik besluit een geasfalteerd wandelpad te volgen, in de hoop heel wat kilometers uit te sparen, maar ik kom op een onverharde bosweg terecht die snel boven de Our uitstijgt, zodat ik bepaalde delen te voet verder moet. Dan eindigt het wegje in... een steengroeve. Of toch niet?

Een kleine veldwegel leidt me verder tot op een weg die wél op de kaart staat en in de goede richting gaat. Lag die steengroeve nu in Duitsland, Luxemburg of België? Ik weet het echt niet!

Vanaf dan verloopt de reis weer vlot. Na nog een stevige berg in Vianden kan ik de Our makkelijk volgen tot waar ze uitmondt in de Sûre, op enkele honderden meters van Hotel Dimmer te Wallendorf.

Omdat het reeds halfvijf is ben ik niet bij Dimmer binnengegaan. Een makkelijke rit langs de Sûre, en ik kom in Bollendorf, waar ik een vijfde klim moet doen (deels te voet) om bij de jeugdherberg te geraken.