|
| |
BLIK OP EEN NIEUWE TOEKOMST VAN ONZE KERKGEMEENSCHAPPEN!
Onderstaande tekst is de moeite waard om te bespreken in alle geledingen van onze parochie...
ALLEEN
PAROCHIES GEDRAGEN DOOR VRIJWILLIGERS MET VOLDOENDE ZIN VOOR
VERANTWOORDELIJKHEID kunnen overleven...
de anderen zullen langzaam verdampen.
Analyse: Er zijn steeds minder vrijwilligers, er schijnt priestertekort,
herstructureringen binnen de kerk, kerken die sluiten, het lijkt haast een
krimpscenario waaraan geen eind komt. Albert
Rouet, aartsbisschop van het Franse Poitiers, lost het op door zich voluit
in te zetten op leken – vrijwilligers. “In mijn bisdom zijn 10.000 gevormde
vrijwilligers; waar is het tekort dan?”, aldus Rouet.
In de benadering van de ‘crisis’ in de parochies staat veelal het
priestertekort centraal. Elke parochie moet volgens het kerkelijk recht door een
priester worden geleid. Als reactie op die situatie kiezen vele bisdommen al
jaren voor reorganisaties. Maar elke herstructurering – al is het maar het
tijdstip van de vieringen – roept al wrevel op. In de praktijk blijkt het heel
moei-lijk om parochies te hergroeperen en te doen samenwerken. En lost dat wel
het probleem op ?
1) ‘n Nieuwe benadering: MEER VERANTWOORDELIJKEN…
De aartsbisschop Albert Rouet stond vijftien jaar geleden voor een gelijkaardige
uitdaging: zo veel parochies en te weinig priesters. “We zijn vertrokken van
Paulus”, zegt hij. “Wij hebben toch allemaal de gaven van de geest ontvangen
voor het goed van iedereen”. (1. Kor. 12) De benadering van “er zijn zoveel
parochies en (maar) zoveel priesters” is volkomen fout. “Van de “reizende
apostel Paulus” is veel te vlug een zuiver residerend priester gemaakt en de
parochies werden bijna allemaal voor, door en in functie van hem geconstrueerd.
Hij is aan niemand rekenschap verschuldigd en alles draait rond hem. Daar wou ik
definitief vanaf”.
Hij vroeg de parochiegemeenschappen minstens vijf mensen te vinden die
verantwoordelijk-heid wilden dragen voor de kerntaken van de parochie:
catechese, diaconie, liturgie en be-heer. Die mensen werden dan ook aangesteld.
“Ze dachten van zichzelf dat ze het niet aan-konden omdat wij veel te lang een
volk van onmachtige vrijwilligers hebben gevormd”.
2) GEMEENSCHAPPEN niet alleen herstructureren maar VITALISEREN
Volgens Rouet is de hergroepering van parochies geen goede zaak: zij bundelt
teveel de betere krachten, maar zij haalt die daardoor ook weg uit de parochie.
“De enige hergroepering die lukt, is die van het samenbrengen van de
kerkhoven”, aldus de aartsbisschop. Voor Rouet is er geen gebrek aan
priesters. De eerste en enige vraag luidt: “willen mensen een gemeenschap en
willen zij zich daartoe vormen” ? De priester of de pastoor trekt, net als
vroeger de apostel Paulus, rond van parochie naar parochie. Hij verblijft
telkens enkele dagen ter plaatse. Daar-door symboliseert hij de missionaire kant
van de Kerk en roept hij de gemeenschappen op niet of nooit op zichzelf terug te
plooien. Zo ontstaat er een nieuwe dynamiek.
3) ‘n Dubbele BEKERING is daartoe nodig.
“Elke priester, maar ook elke verantwoordelijke heeft een dubbele bekering
nodig: die van loskomen van de macht en van de ijdelheid om alles zelf te willen en te kunnen
doen”, aldus Rouet,
die zeker niet pleit voor een kerk zonder priesters. Maar wel zet hij hen op de
juiste plaats: niet als de chef maar als degene die banden smeedt tussen de lokale gemeenschappen.
Rouet laat ons inzien dat een nieuwe visie ontwikkelen op parochie en wie haar draagt een
veel betere
weg is dan louter en alleen herstructurering. Dat vraagt een ommekeer in het
denken over de plaats van de priester en van het geloof in de gemeenschap. De pasto(o)r wordt
degene die parochies ondersteunt en ze doet groeien in geloof, hoop en liefde. Meteen wordt
ook het aantal priesters minder belangrijk. Zo’n heruitvinden van de parochie kan de kerk
uit een negatieve spiraal van inkrimping halen en haar een nieuw elan geven. Het getuigt van
het geloof dat de geest van Jezus de Kerk oproept nieuwe wegen te gaan als
antwoord op de tekenen van deze tijd.
Wat raakt je in deze tekst?
Hoe vertalen we dit naar onze eigen
parochiegemeenschap?
Hoe zie je dit groeien in onze eigen
federatiegemeenschap?
|
