 |
|
|
|
||||||||||
 |
|||||||||||||
|
|||||||||||||
 |
|||||||||||||
|
|
|
||||||||
 |
||||||||||
 |
||||||||||
|
De verschillende Soorten en Smaken van Bier:
Bier wordt noimaal onderverdeeld in vier hoofdgroepen en dit volgens de kleur ervan. Deze zijn: licht bier, half donker bier, donker bier en onder de vierde categorie vallen alle andere speciaal-bieren zoals wit-bier en fruitbieren. Kleur en smaak: Het is vooral tijdens het "eesten" of drogen van de gerstkorrels dat de kleur en veel van de smaak van het bier wordt
bepaald. De temperatuur tijdens het "drogen" bepaalt de kleur van het bier. Pils krijgt zijn goudblonde kleur door de
gemoute gerstkorrels te drogen bij een temperatuur tussen de 80 °C en de 100 °C. Hogere temperaturen maken het bier
donkerder, zoals bij bokbieren. Stout wordt gemaakt van bijna verkoolde mout. Zo kan men het mout verder laten
versuikeren en dan, door te drogen op hoge temperatuur (bijv. 220 °C), de suikers laten binden met de aanwezige
aminozuren. Deze reactie veroorzaakt een donkere kleur en een karamelaroma, daarom ook "karamel"-reactie of karamelisatie genoemd. Hoge- & Lage gisting : Soms worden de bieren ook ingedeeld in bieren van hoge- (overgistend), lage- (ondergistend) en bieren met natuurlijke gisting.
Bovengistende bieren: Voor een meer gedetailleerde uitleg over de verschillende fermentatie-processen zie de omschrijving "Hoofdvergisting" in hoofdstuk "Brouwen van bier". Voor een directe overgang klick op onderlijnde titel. Bitterheid: De bitterheid van de bieren is afkomstig van de hop. Hop is een een zeer goed konserveringsmiddel voor bier. Hierdoor wordt het langer houdbaar. De geroosterde en relatief zoete smaak van donker bier kan door de inwerking van de hop toch een bittere smaak of nasmaak opwekken bij deze bieren. Kenwoorden : Aan bieren worden zeer snel een aantal min of meer betekenisloze kenwoorden toegekend. Het gaat hier meer bepaald over woorden zoals cuvee, grand cru, speciale, enkel, dubbel, abdijbier en trappist. Deze geven dikwijls weinig of geen informatie (cuvee, grand cru), soms geven ze een indicatie van de basissoort (dubbel, tripel). Export, luxe en dry : Deze bijsoorten geven eigenlijk aan dat het een bijzondere varieteit van pils betreft. Een export is dikwijls een iets zachtere en/of lichtere versie van het traditionele pilsbier en meestal anders verpakt (33 cl i.p.v. 25 cl). Een luxe is meestal een iets sterkere versie van het traditionele pilsbier van dezelfde brouwerij. Dry-bieren zijn pilsen ontdaan van elke smaak. (Bah....!) Alcoholvrij :
Light Een Light is een blond bier waarvan het alcoholgehalte tenminste een derde minder alcohol en/of een derde minder calorien bevat dan het basisbrouwsel. Bieren met de benaming "light" moeten dus tenminste 33 % minder energie opleveren dan het bier waaraan het refereert. Enkel - dubbel - tripel - quadrupel : Enkel: het woord "enkel" werd door de meeste brouwers niet in de mond genomen maar het duidt op het basisprodukt
van de brouwerij. Trappistenbrouwerijen maken nog wel een enkel bedoeld voor eigen gebruik. Meestal is het bier een aangelengde versie van de tripel.. Bier- Soorten: Algemeen: Het gehalte aan vergistbare suikers in de wort is bepalend voor het gehalte aan alcohol in het bier: hoe meer suiker in
de wort, hoe hoger het alcoholgehalte bij een zelfde vergistingsgraad. Eind jaren tachtig zijn de alcoholarme en alcoholvrije bieren geïntroduceerd met resp. een In België wordt de categorie I opgesplitst in drie klassen: I luxe (13, 4% Plato), I sup. (11,75–12,2), I (11–11,3); categorie III in III A (3,4–3,9) en III B (2,4 en minder). In Nederland vervaardigt men bier met een alcoholgehalte van 3–6% (bijna uitsluitend bier van cat. I, met ca. 5% alcohol). De verschillende biersoorten onderscheiden zich in de eerste plaats door het stamwortgehalte, voorts door kleur, bitterheid en andere eigenschappen. De bieren van lage gisting zijn bijna alle van het blonde type en sterk gehopt, bijv. pils. De bieren van hoge gisting zijn doorgaans bruin en donker en zijn minder gehopt. Van de zware bieren van hoge gisting zijn de Belgische zgn. Patersbieren (o.a. trappist) de bekendste. We gaan nu een deel van de verschillende biertypes beknopt omschrijven en geven hieronder de bitterheid en "volligheid" ervan weer in tabelvorm.
Midden-Europese biersoorten: Altbier, Dusseldorfer Alt: Dit biertype stamt uit het Rijnland. Het is aromatisch met geeft veel schuim. Alt is een
tamelijk sterk zoetig-bitterig en vrij droog donkerkleurig bier van hoge gisting naar Duits voorbeeld, dikwijls met een gebrand of geroosterd aroma. Een Bokbier (Donkerbok): Er doen vele mythen rond dit bier de ronde. De meest betrouwbare
verwijzing omtrent de herkomst is naar de stad Einbeck in Duitsland. Aldaar werd eeuwenlang een donker bovengistend tarwebier gebrouwen dat in geheel Europa een zekere faam had. De Beierse
bierliefhebbers verbasterden de naam van "Ainpöckisch Bier" via "Ain pöckisch Bier" tot "Bockbier". De benaming Bockbier en Bokbier komt ook in België en Nederland voor. Gebrande
zoete aroma's krijgen de bovenhand. Bok, bock of bockbier ontleent dus zijn naam bijna zeker aan
het vroeger in Duitsland zeer beroemde Eimbecker bier. Het wordt op soortgelijke wijze gebrouwen als Münchener; de kleur is echter donker en het stamwortgehalte hoger. Dortmunder: Dit biertype stamt uit de gelijknamige stad Dortmund en omstreken (Duitsland), dat "uitgevonden" is
door Wilhelm Overbeck, eigenaar van de door hem in 1843 gestichtte Löwenbrauerei. Zijn biertype werd eveneens door
buitenlandse brouwers gebrouwen. Het is is een biertype dat smaakmatig tussen Pils en Münchener ligt. Het is een
licht, goudkleurig bier. Het is een veel voorkomend biertype. Dortmunders zijn blonde laaggegiste bieren in Duitse stijl
die minder gehopt zijn dan de pilsbieren. De Belgische Dortmunders voldoen nog aan deze kenmerken. In Nederland zijn dit tamelijk sterke zoetige bieren, die weinig gemeen hebben met de Duitse Dortmunders
Kölsch: Is een licht en iets zoetig-bitterig blond bier, dat een kenmerkend streekbier is van het Duitse Keulen waar het
een lichtkleurig, licht alcoholisch hooggegist bier is. Lager: Lager is een verzamelnaam van allerlei lichtgekleurde, soms zwakalcoholische bieren. De naam komt uit het
Duits en betekent eigenlijk "laag gehopt". Vreemd genoeg wordt het in Duitsland niet veel gebrouwen, maar komt men
het bijna uitsluitend in Engelstalige landen tegen en in Tjechoslovakije (ex). Het is feite een zeer vrije interpretatie van Märzen: Dit bier wordt voornamelijk in Duitstalig Europa gebrouwen en in het voorjaar op de markt gebracht. (Märzen
= maart). In de maand maart brouwde men vroeger (zonder koeling) een extra sterk bier dat bestand was tegen de zomerse temperaturen. Münchener: Dit bier heeft, zoals de naam het aangeeft, zijn oorsprong in en rond de stad München. Ook hier is de
afkomst niet moeilijk te raden. In 1839 kwam de Münchener brouwer Gabriël Sedlmayr met een revolutionair bier op de
markt. Dit ook Beierse Bier genoemde bier was aanvankelijk donker, zwak gehopt en moutig van smaak. In 1928
verscheen er ook een lichtgekleurde Münchener. Ook Nederlandse brouwers brouwden het. Tegenwoordig alleen voor
de export. Het heeft een duidelijke maltsmaak met een gebalanceerde bitterheid. Bestaat in een lichte (Helles) sie en een donkere versie (Dunkles) Oud bruin (Altes braun): Oud bruin is een gezoet donker bier met een stamwortgehalte van 7–9,5% Plato en een normaal alcoholgehalte van ca. 3,5% VOL, waaraan achteraf soms nog suiker is toegevoegd. Onder deze naam kunnen we een heleboel bieren rangschikken, die volgens de (oude) boven-gistende brouwmethode zijn gebrouwen. Er zijn zg. Malzbieren met amper 1 volumeprocent alcohol tot zeer sterke bruine bieren van ruim 8 volumeprocenten, met kleuren die lopen van lichtbruin tot bijna pikzwart. Pils/ Pilsner/ Pilsener : Dit biertype dankt zijn naam aan de stad Pilsen in Tsjechië. Begin 19de eeuw experimenteerde
de Boheemse mouter František Andrej Poup met een ondergistend bier. Vanaf 1842 kwam de Pilsener Burgerbrouwerij
met een goudgeel bier op de markt dat wereldberoemd zou worden. Vele brouwerijen over de gehele wereld brouwen tegenwoordig een bier volgens het Pilsener receptuur. Weens: Dit bier werd op de markt gebracht door de beroemde Weense brouwer Anton Dreher, die in 1836 de
brouwerij van zijn vader overnam. Samen met de hiervoor genoemde Sedlmayr experimenteerde hij met verschillende mout- en brouwmethoden. Zijn moutmethode werd zeer bekend. Weizenbier / Weisse, (Tarwebier): Het is een biertype waarvan de malt minstens een derde tarwe moet bevatten.
Het tarwebier stamt oorspronkelijk uit Bohemen. In Beieren dronk men het reeds in de 16de eeuw. Het wordt soms
ongefiltreerd verkocht en behoud dan de eerder "troebele" kleur door het nog aanwezig zijn van de gistcellen. In
Duitsland wordt voor het ongefilterde bier "Mit hefe" (met gist) op het etikett vermeld. Het gefilterde tarwebier noemt
men daar "Kristall". Weizenbier uit.Duitsland heeft een vollere en sterkere maltsmaak dan Weisse. Het Weizenbier kent een aantal varianten, zoals: Belgische witbieren (of tarwebieren) die tot deze klasse behoren zijn bv. Hoegaarden, Dentergems en Blanche Namur. "Weizen" is het Duitse woord voor tarwe terwijl "Weisse"
gewoon wit betekend. Er bestaat echter ook donkerkleurig tarwebier ! Ook in Scandinavië en Oostenrijk komt het witbier of Weizenbier voor. (Weiss = wit; Weizen = tarwe) Engelse biersoorten : Ale: Het Engelse woord "ale" komt van het Keltische "ealu", net als het oud-Nederlandse woord "aal" en het
Scandinavische "øl". Het door ons gebruikte woord "bier" komt uit het Latijn. De Engelsen noemden alleen de gehopte
dranken van het continent "beer", hun eigen ongehopte drank heette "ale". Dit wezenlijke verschil tussen bier en ale is er niet meer. Heel wat "ales" zijn nu gehopt; dat hebben ze te danken aan de vele Vlaamse en Hollandse brouwers, die zich de
afgelopen eeuwen zich met name in Zuid-Engeland hebben gevestigd. In Zuid-Engeland wordt zelfs hop op grote Mild ale: Een ale die werdt gebrouwen met minder hop. Porter: Dit biertype is beroemd geworden door de Londense dragers (porters) op de markten. Zowel de stout als de
porter zijn zeer stevige bieren, met een hoog stamwortgehalte en veelal ook een hoog alcoholgehalte. Stout (Bitter): Stout is meestal een donker zoetbitter bier van Ierse oorsprong, met een gebrand of geroosterd aroma.
Het is een met porter vergelijkbaar bier met een nog hoger stamwortgehalte; alcoholgehalte tot 6 - 7%. Het kan zowel licht als sterk en zwaar zijn. De Belgische Belgische biersoorten: Aarschots Bruin: Een uitgestorven biersoort die weer tot leven gewekt werd door brouwerij De Biertoren (intussen overgenomen door Huyghe). Aarschots Bruin is een mengeling van bier van hoge gisting en traditionele lambik. Het smaakt zacht-zurig met een melkzurig aroma en werd vroeger door tientallen brouwers rond het Aarschotse gebrouwen. Diesters: Vanouds bekende lichtere bieren van hoge gisting, die zich als lokaal bier hebben gehandhaafd, of als 'streekbier' een zekere populariteit genieten, zijn o.a. het zoete en donkere Diesters, en de lichtblonde Peterman. Zij hebben een stamwortgehalte van 10 tot 11% en bevatten 3,5 à 4% alcohol. Export: een bier met een stamwortgehalte van 11% Plato is een licht, blond bier van lage gisting, met een alcoholgehalte van 3,6% Faro : Traditionele faro wordt vervaardigd uit een traditionele lambik van 100% spontane gisting waaraan gebrande suiker of kandijsuiker wordt toegevoegd. Hierdoor verkrijgt het bier een donkere kleur en een typische zurig-zoetige smaak. Traditionele faro is een bedreigde biersoort. Faro is meestal een mengeling van bieren van verschillende gisting wat soms leidt tot een amber tot donkerkleurig laagalcoholisch zoetig-zoet bier met sporadisch een zurig aspect. Fruitbier: Als gevolg van gewijzigde smaakgewoonten bij de consumenten en door veranderende produktiemethodes zijn naast de traditionele lambiksoorten ook hedendaagse Zuidwest-Brabantse tarwebieren ontstaan. Meestal betreft het zuur-zoetige tot zoete bieren die niet uitsluitend bier van spontane gisting bevatten. In deze groep vinden we ook vele fruitbieren. Deze bieren worden verkregen door lambik of geuze te mengen met vruchtensappen, -extracten of -coulis, zonder een verdere vergisting tot gevolg.
Traditionele fruitbieren zoals kriek en framboos ontstaan door rijping en vergisting van de vruchten op het oorspronkelijke bier in tegenstelling tot de hedendaagse fruitbieren waarvoor sap, coulis of extract wordt toegevoegd. Geuze is een mengeling van bier van lage of hoge gisting met traditionele lambik. In tegenstelling tot de traditionele zuur-bitterige Zuidwest-Brabantse tarwebieren is de geuze ook zoetig tot zoet. De kleur varieert tussen blond en oranje voor de geuzen en rood voor het fruitbier. Het alcoholgehalte van deze fruitbieren ligt meestal lager dan dat van het basisproduct en ligt eveneens meestal lager
dan de traditionele fruitbieren. In de hedendaagse fruitbieren overheerst de zoete smaak, soms wordt een lichte
zurigheid waargenomen. Er kan een onderscheid gemaakt worden tussen de zoete commerciele en de niet zoete Gerstewijn : Gerstewijnen zijn diepgouden tot amberkleurige uitermate sterke en soms ook zware bieren van hoge gisting. De bieren smaken neutraal tot zoet (kandij, rozijn) en hebben een fruitig tot moutig-zoetig aroma en een soms bitterige nasmaak. Het zijn speciaalbieren met een alcoholgehalte van minstens 9 %. Geuze / Geuze-Lambic : Geuze-Lambic is een Belgisch tarwebier en ontstaat door spontane gisting. Geen gist wordt toegevoegd. Alleen de in de vrije natuur voorkomende gistcellen starten het gistproces op. Er bestaat ook Geuze (meestal in gewone flesjes) die gebrouwen wordt door toevoeging van gekweekte gistcellen. Wij rekenen deze "valse" Gueze echter niet tot de "Klassieke" en beroemde Geuze-Lambic. Zij zijn smaakmatig ook slechts een goedkoop, eerder zurig en verwaterd afgietsel van de "echte" Geuze-bieren.
De meeste bieren van spontane gisting worden vooral rond Brussel gebrouwen. De ingrediënten zijn o.a. gerstmout en
30% tarwe. Na het brouwen en het spontane gistingsproces moet het bier – ook lambiek genoemd – verscheidene
maanden blijven liggen. Geuze is ten minste zes maanden op flessen nagegiste lambiek; door het toevoegen van een
hoeveelheid rode krieken verkrijgt men het kriekbier, ook kortweg kriek genoemd. Geuze, lambiek en kriek hebben alle
een alcoholgehalte van 4% en een stamwortgehalte van 13%. De gewone (kriek) geuze is volgens sommigen te zurig.
Velen voegen dan ook bij hun bier wat grosseille (smoss) toe hetgeen door anderen dan weer als een "doodzonde"
wordt aanzien. De enige raad die ik hierbij kan geven is: doe wat U best smaakt en trek U van al dat gezannik geen snars
aan ! Indien toevoegingen altijd noodzakelijk zijn is het natuurlijk beter om de volgende maal een zoetere versie van de biersoort aan te schaffen. Voor meer uitgebreide informatie over de eigenschappen en het brouwproces van Geuze zie hoofdstuk "Geuze". Kloosterbier/Abdijbier: Vele kloosterlingen brouwden in het verleden en ook nu nog bier. In West-Duitsland is er
nog een aantal kloosters (zowel nonnen- als monnikkenkloosters), die bier produceert. Aangezien die kloosterlingen
geen Trappisten zijn, heet hun bier geen Trappistenbier. Er is natuurlijk wel sprake van kloosterbier! Kruiden- of gruut-, honing-, planten- en groentenbier : Kruidenbieren zijn bieren van lage, hoge of spontane gisting met een uitgesproken kruidig karakter. Veel gebruikte kruiden zijn anijs, basilicum, gagel, jeneverbes, kaneel, koriander, kruidnagel, peper, vanille en zoethout. In bier worden naast kruiden ook bloemen, planten, groenten en afgeleide producten toegevoegd zoals brandnetel, gember, honing, munt, noten, pompoen, thee en vijgen. Aan deze toevoegsels worden naast aromatische soms ook geneeskrachtige en bewarende eigenschappen toegeschreven. Honing en verse vijgen leveren eveneens een hoeveelheid suiker aan het bier. Natuurbier: Oorspronkelijk waren onze bieren allemaal levend en troebel. Bewaringsprocessen zoals filteren en
pasteuriseren zorgden voor heldere, dode bieren waarvan de aromatische eigenschappen erg verzwakt waren.
Natuurbieren zijn bieren recht uit de lagertank, helemaal onbewerkt. In het Duits noemt men dit 'gezwickelte' bieren
(zwickle: proefkraantje aan lagertank). Sommige bieren lageren in open volumes waardoor het koolzuurgas ontsnapt Rookbier: Rookbieren zijn bieren in Duitse stijl waarvoor gerookte mout wordt gebruikt, waardoor een typische rooksmaak aan het bier wordt verleend. De streek rond Bamberg is de enige waar nog door een aantal brouwerijen, op kleine schaal, mout wordt gerookt en gebruikt voor bier. Rookbieren zijn meestal iets zoete bieren. De traditionele rookbieren zijn amberkleurig tot zeer donker. De Belgische is amberkleurig. Special: is een licht bier van hoge gisting met een stamwortgehalte van 12% en bevat 4% alcohol. Tafelbier: Tafelbier is een traditievolle biersoort van meestal lage gisting. Het wordt aangeboden in meerdere
varieteiten zoals blond, bruin, tripel, faro, stout en bok. Tafelbieren worden door grote brouwerijen gemaakt door een sterker brouwsel aan te lengen met water. Trappist Deze zogenaamde patersbieren, ontstaan in abdijbrouwerijen en waarvan alleen nog Achel, Chimay, Orval,
Rochefort, Westmalle, Westvleteren en het nu twijfelachtige Nederlandse La Trappe (De Schaapskooi). De naam
"Trappist" is beschermd en kan enkel door de betrokken abdijen gebruikt worden. Voor de betekening "Trappist" Zie ook "Klooster- en abdijbieren". Voor meer diepgaande informatie over alle "echte" Trappistenbieren zie hoofdstuk "Trappisten". Tripel : Een tripel is een meestal goudkleurig en sterk bier van hoge gisting met een bijkomende gisting in de fles. De tripels worden steeds gekenmerkt door een hoofdzakelijk sterk moutige, alcoholische en iets zoetige smaak. Sommige tripels bevatten kruidige aroma's. Het alcoholgehalte van tripels situeert zich tussen 7 en 9 volumeprocent.
Algemeen: Zoals U gemerkt hebt worden hier niet alle biersoorten omschreven. Dit zou trouwens de bedoeling van deze "site" ver overschrijden. Voor meer info over andere biersoorten kunt U zeker terecht bij Uw bierbrouwer of via het internet. SCHOL...!
|
||||||||||
Ondergistende bieren: 
Van vele biersoorten worden ook varianten met een zeer laag alcoholgehalte of zelfs
zonder alcohol op de markt gebracht. Meestal zijn deze bieren van het Pilsener-type. Volgens de wet mag een alcoholvrij bier hooguit 0,1 volumeprocent alcohol bevatten.
Het stamwortgehalte moet minstens 2,2 % Plato zijn. Alcoholarm bier moet minstens hetzelfde stamwortgehalte hebben en mag hoogstens 1,2 volumeprocenten alcohol bevatten. 
alcoholgehalte kleiner dan 2,5% en kleiner dan 0,5% (gemeten bij 20
°C). Het gehalte van de wort aan extractstoffen, waarvan, zoals gezegd, een kleiner deel onvergistbaar is, noemt men het stamwortgehalte. In verband
hiermee worden in de Bierverordening 1984 II wettelijk vier categorieën bier onderscheiden, nl. S (stamwortgehalte 15,5% Plato of hoger), I (11–15,5), II (7–11,0) en III (1–7).
Alt-bolwerk was en is nog steeds Düsseldorf. Tegenwoordig wordt het ook in Nederland en tot in Bazel toe gebrouwen. 
Herfstbok, Dubbelbok en de graanvariant Tarwebok. De Herfstbok, afkomstig van Duitsland, werd traditioneel gebrouwen in de herfst, bij het einde van de groeiseizoen, wanneer gerst en
hop in topconditie zijn. Het werd gelagerd in de winter en gedronken in de lente.
het Pilsener en het Weense type. 
Pils heeft een stamwortgehalte van ca. 12% en een alcoholgehalte van ca. 5%.
Het is een lichtgeel bier (blond bier) met een niet te volle, echter duidelijk aromatische hopsmaak. De smaak van het mout, geëest bij 80 °C (licht-mout),
treedt niet op de voorgrond. Het is sterk bitter en geeft meestal een krachtige schuimkraag. Pas echter op...!: De naam Pils wordt dikwijls gebruikt (en
misbruikt) als synoniem voor Lagerbieren. In Duitsland en Tjechoslovakije (ex) is men echter zeer nauwkeurig met het gebruik van deze benamingen. Denk alleen maar aan het verschil in smaak....!!! Licht bier met gemiddelde tot sterk
bittere smaak kan Pils zijn, maar kan nooit een Lagerbier zijn.
Hefeweizen - met gist afgevuld op fles 
schaal verbouwd. In het Verenigd Koninkrijk worden verschillende soorten ales
gebrouwen. Zo is er de "pale ale", hetgeen "bleek" betekent en slaat op de kleur. De "bitter ale" daarentegen is sterk gehopt, de "mild ale" weer niet. Deze ale is
zwakalcoholisch en daardoor vaak de goedkoopste ale die er te koop is. De "brown ale" is enigszins vergelijkbaar met de hiervoor genoemde oud bruin. Een relatief lang
gelagerde brown ale noemt men een "old ale". Eén van de hiervoor genoemde ales met een hoog alcoholgehalte noemt men "strong ale". Van de "scotch ale" zou men denken
dat hij in Schotland wordt gebrouwen, maar de brouwketels van deze bieren staan in België. 
stouts stemmen meer overeen met de Engelse versie Sweet stout. Sweet stout
is een sterk met suiker gezoete stout en heeft geen bittere, geroosterde of gebrande smaakcomponenten. Het bier wordt meestal gepasteuriseerd om
verdere vergisting tegen te gaan. Zwakalcoholische versies zijn b.v. de milk stout en de invalid stout. 
De traditionele lambik is een zuur, ongefilterd en 100% zelfgistend bier
uit de Zennestreek, gebrouwen met tenminste 30% ongemouten tarwe. Lambik lagert in houten vaten die een onmiskenbare stempel drukken
op het bier. De smaak evolueert van zachtzurig bij de jonge lambik naar scherp zuur voor de oude lambik. De kleur evolueert van blond voor
jonge naar oranje voor oude lambik. Traditionele lambik wordt bedreigd in zijn bestaan en wordt door de Europese BierConsumenten Unie erkend als te beschermen biersoort. 
Een abdijbier wordt dikwijls geassocieerd met een trappistenbier. Soms heeft men ook varianten zoals dubbel en tripel. Dit is dan ook de enige mogelijke overeenkomst met
trappist. Vele abdijbier worden zelfs niet eens in een abdij gebrouwen. Het is zelfs zo dat sommige bieren de naam van een ruine dragen of van een abdij die nooit heeft
bestaan. Men zegt wel eens dat men gebruik maakt van een oud recept van een bepaalde abdij, maar dit is larie. De meeste ingredieenten bestaan immers intussen
gewoon niet meer en/of zijn zelfs verboden voor gebruik !
(was vroeger altijd zo, platte bieren zonder vaste schuimkraag is
normaler dan een bier met een stevige kol waaraan kunstmatig koolzuurgas is toegevoegd)..
moeten de bieren in de resp. abdijen zelf worden gebrouwd. Dit is met La Trappe sinds 1999 niet meer het geval. De meeste Trappistenbieren hebben een nagisting op fles De Trappistenbieren
worden onderscheiden in dubbel, met een stamwortgehalte van 15% en 5,5% alcohol, en tripple, met een stamwortgehalte van 18% en 6,5% alcohol. Daarnaast produceert een aantal brouwerijen
zware biersoorten van hoge gisting, die zich onderscheiden door min of meer gekarameliseerde moutsoorten en het gebruik van aromatische gisten.
Witbier (Tarwebier): Zie de algemene omschrijving hierboven onder 