Luchtopname van Angkor Wat.

Dag dertien: Op weg naar Angkor
's Morgens vertrokken we naar de luchthaven van Bangkok, waar de wegen van ons gezelschap uit elkaar gingen. Sommige mensen hadden geopteerd voor de badplaats Pattaya, weer anderen voor Pukhet, een eiland langs de zuidkust van Thailand. En wij - dat wil zeggen Lieke en Francis en verder niemand - hadden geboekt voor enkele dagen Angkor, de onevenaarbare archeologische site van de Khmers.

Eerlijk gezegd voelden we ons op het vliegveld van Bangkok wat in de steek gelaten. Er was niemand van de reisorganisator aanwezig en we moesten dan ook zelf alles maar uitzoeken. Normaal hadden we 's morgens al in Cambodja moeten zijn, maar dat was gewoon onmogelijk. Een duidelijke programmeringsfout van de reisorganisator die onze eerste dag Angkor volledig in het water deed belanden. En als je maar drie dagen hebt, doet dat pijn.

De goede kant van de medaille was dan weer dat we - doordat we slechts met twee waren - een echte VIP-behandeling kregen: een gids en een auto met chauffeur exclusief tot onze beschikking. Het kon het verlies van de eerste dag niet goedmaken, maar het was toch een pleister op de wonde.

Die eerste avond bracht "onze" auto ons naar een plaatselijk restaurant waar het eten - echt waar - nog beter was dan in Thailand. Voor de rest is er tussen de twee landen geen vergelijking mogelijk. Het is alsof je een halve eeuw teruggaat in de tijd.

Cambodja is dan ook niet gespaard gebleven in de tweede helft van de twintigste eeuw. Iedereen herinnert zich ongetwijfeld nog het bloedige regime van de Rode Khmers, die verantwoordelijk waren voor een enorme genocide. Zegt de film "The Killing Fields" jullie nog iets ?

Als Siem Reap, het stadje waar we met het vliegtuig toekwamen en dat slechts enkele kilometers van de beroemde sites van Angkor ligt als voorbeeld kan dienen, dan heeft Cambodja nog een lange weg af te leggen voor het land zich op de hoogte Van Thailand kan hijsen. Verharde straten zijn er nauwelijks te vinden, afwateringssystemen en openbare verlichting zijn onbestaande. En de huizen zijn - op enkele uitzonderingen na - niet meer dan hutten. Op de wegen zie je vooral fietsen en moto's. De auto's die er rondrijden zijn van 't jaar stillekes en worden tweedehands uit Thailand ingevoerd.

Wel worden er in versneld tempo hotels opgetrokken. In 1998 kreeg de Thaise luchtvaartmaatschappij een vergunning om een rechtstreekse vlucht in te leggen tussen Bangkok en Siem Reap, waardoor het nu voor de gretige toeristen heel gemakkelijk wordt om Angkor te bezoeken. Vroeger moest dat via de hoofdstad Phnom Penh, en dat kostte al snel enkele dagen en heel wat meer geld. Angkor zit duidelijk in de lift. Nu (1999) kun je de toeristen - Fransen, Amerikanen, Engelsen, Duitsers en Japanners - nog tellen, maar in dit tempo kan Angkor over vijf jaar overspoeld worden.