In de namiddag van onze veertiende dag vertrokken we van Chichicastenango naar Panajachel, een stad gelegen aan het meer van Atitlán op een hoogte van 1.560 meter. Panajachel heeft een bijnaam: Gringotenango ofte stad van de vreemdelingen. Pana is een van de oudste toeristische steden en werd in de jaren 1960 en 1970 druk bezocht door de hippies. De meesten vertrokken toen het door de burgeroorlog te gevaarlijk werd om er nog te blijven.

Toch is de toeristenbusiness ook vandaag nog in de handen van de gringos en de Ladinos (= Guatemalteken van niet-Maya-afkomst). De Maya's van de nabije dorpen komen er hun handwerken verkopen. Het stadje zelf is klein en niet bepaald attractief, maar als je naar de oever van het meer gaat weet je waarom Pana zoveel bezoekers trekt.

Voor ons was het een plaats om het middagmaal te gebruiken (en chocolade te kopen) en daarna door te rijden naar ons hotel Villa Atitlán (foto) in het kleine traditionele dorp Santa Catarina Palopo. Het dorp heeft enkele smalle straten met aan weerszijden lemen huizen waar Maya-vrouwen hun handwerken produceren, waar kippen kakelen en honden blaffen. Veel is er niet te doen, tenzij een praatje maken met een vrouw die een coöperatief winkeltje uitbaat, waarvan de opbrengst naar de opvoeding van de lokale kinderen gaat, en wat dingetjes te kopen.