PERSMEDEDELING

van Doel 2020,  19 mei 2014

Memorandum aan de Vlaamse partijen

Mei 1964. 50 jaar geleden werden de eerste plannen gelanceerd voor een grootschalige havenuitbreiding op de Linkeroever met als gevolg: de verdwijning van Doel en het omliggende poldergebied. Die plannen werden na jaren van protest uiteindelijk bijgesteld en Doel werd in 1978 “definitief” woongebied.

Bijna 20 jaar geleden doken nieuwe plannen op en op 20 januari 1998 besliste de Vlaamse Regering om het dorp Doel van de kaart te vegen.

Anno 2014 – 16 jaar later – ligt Doel er nog altijd. Het grootste deel van de mensen werd er verjaagd voor NIETS. De bewust georganiseerde leegstand van honderden huizen, de verloedering van waardevol erfgoed vormt een schandvlek waar zich week na week honderden mensen uit binnen- en buitenland aan komen vergapen.

De voorbije 15 jaar volgden de plannen voor Doel en het poldergebied elkaar op. De voorgestelde inname van gronden werd met de jaren steeds omvangrijker. Niet alleen Doel, ook Ouden Doel, Rapenburg, Saftingen, delen van buurgemeente Kieldrecht (Oud en Nieuw Arenberg, Pillendijk) moeten volgens de plannenmakers verdwijnen. 800 ha voor havenontwikkeling. 769 ha polderland voor “robuuste” en “estuariene” natuur. In zijn totaliteit een gebied ter grootte van de stad Antwerpen.

MAAR

Die inname van méér dan 1.500 ha grond voor zeehavengebied én natuurcompensaties beantwoordt aan geen enkele economische realiteit. Tot op de dag van vandaag weet niemand wat men er mee wil of kan aanvangen. Los hiervan liggen er in de Antwerpse Haven nog meer dan 1200 hectare havengronden onbenut.

Er is nooit een maatschappelijke kosten-batenanalyse uitgevoerd die een bijkomende grondinname van 1500 voetbalvelden verantwoordt. Noch is er ooit een duurzaamheidsstudie uitgevoerd die de mogelijkheden tot haveninbreiding of de noodzaak van nieuwe grondinnames nagaat. Alle studies die worden aangehaald om de havenuitbreiding te verantwoorden zijn gemaakt door of op bestelling van het Antwerps Havenbedrijf.

In Vlaanderen bestaat géén draagvlak voor de vernietiging van een dorp, een streek met een bijzonder waardevol cultuurlandschap.

Juridisch zijn de plannen zoals men ze voorbije jaren wilde doorvoeren op los zand gebouwd. De Raad van State heeft deze plannen van de Vlaamse Regering systematisch geschorst en vernietigd.

Aan de Vlaamse partijen, aan de volgende Vlaamse Regering vragen wij om een einde te maken aan dit schandaal. Om definitief komaf te maken met de nefaste plannen van de voorbije 50 jaar en een visie uit te werken waar alle betrokken partijen baat bij vinden.

1. Doel moet woongebied blijven.

Het Doel van weleer komt nooit meer terug. Maar dat is geen argument om de verloedering te laten doorgaan. En te blijven weigeren om huizen ter beschikking te stellen. In Doel wonen nog steeds mensen. En voor de woningen in Doel bestaat ruime interesse bij mensen uit de regio en werknemers en bedrijven uit de haven.

Daarom moet het beheer van de huizen in Doel definitief onttrokken worden aan de MLSO.

Het bestaande sociaal begeleidingsplan gericht om mensen ertoe te brengen hun woning of landbouwbedrijf te verkopen aan de overheid moet worden stopgezet.

Leegstaande huizen moeten opnieuw vrijgegeven worden aan geïnteresseerde bewoners en gebruikers zodat de sociale controle kan terugkeren en Doel opnieuw een veilig dorp kan worden.

Alle plannen tot verhuis van monumenten moeten opgeschort. De beschermde monumenten horen thuis in Doel. Nergens anders.

De nieuwe Vlaamse Regering moet het initiatief nemen voor een toekomstplan voor Doel binnen zijn bestaande omgeving. Als historisch unieke site naast de haven beschikt het dorp over tal van troeven. Dat vanuit die optiek behoud van het dorp nooit is bestudeerd is onbegrijpelijk.

2. Natuurcompensaties

Voorafnames op de streek door aanleg van natuurcompensaties voor een dok of infrastructuur die er waarschijnlijk nooit komen zijn onaanvaardbaar.

De woonkernen Ouden Doel en Rapenburg moeten behouden blijven. Historische woonkernen opruimen voor de creatie van kunstmatig aangelegde natuur getuigt van diep misprijzen voor de mensen en het landschap die hier al eeuwen aanwezig zijn.

De Europese regelgeving bepaalt nergens dat natuurcompensatiegebieden onverenigbaar zijn met bewoning. In de Europese regelgeving wordt ook nergens bepaald dat zgn. robuuste natuur die niets te maken heeft met het oorspronkelijke landschap de voorkeur moet krijgen bij compensaties.

Natuurdoelstellingen kunnen ook gehaald door de vorming van grote blokken grasland. Daarmee kunnen niet alleen woonkernen behouden blijven maar wordt ook het historisch landschap gerespecteerd.

[Home page][Overzicht Doel Blijft][Jaaroverzichten][Krantenartikels 2014]