|
Rekenkunde
volgens de Maatschappij Linkerscheldeoever
In reactie op het persbericht dat Doel 2020 gisteren verspreidde heeft
Daan Schalck, directeur van de Maatschappij Linkeroever, meer details
gegeven bij de enquête die een studiebureau(!) in opdracht van de
Maatschappij heeft uitgevoerd.
Het
studiebureau heeft op de kop 52(!) mensen gecontacteerd. Omdat het
gemiddelde gezin in Vlaanderen 2,3 mensen telt heeft men die 52 dan maar vermenigvuldigd
met 2,3 zodat ze dus goed kunnen bevonden worden voor 120 ex-Doelenaars...
Van de bijna 900 inwoners van 10 jaar geleden worden
vervolgens
de oorspronkelijke Doelenaars die er nog wonen afgetrokken. Dan zijn er
nog 725. En 120 op 725 is een representatieve groep, aldus de logica van
de Maatschappij Linkerscheldeoever. Met dat soort van rekenkunde kan men
natuurlijk àlles bewijzen.
Volgens
de enquête waar Daan Schalck en Peter Deckers nu mee uitpakken vindt 58%
van de ondervraagde ex-doelenaars dat de sloop van het dorp kan doorgaan
en dat er geen nieuwe bewoners mogen komen. 58%... dat zijn dus zegge en
schrijve: 31(!) mensen…van de 900 die er 10 jaar geleden woonden.
De
cijfers waar in de persmededeling in alle talen over gezwegen werd en die
Schalck nu vrijgeeft maken duidelijk wat Doel 2020 gisteren reeds opperde:
namelijk dat deze enquête geen enkele
wetenschappelijke waarde heeft. En enkel de stemmingmakerij moet dienen.
Of dat de taak is van een overheidsinstelling
valt sterk te betwijfelen.
Dat
het geld van de gemeenschap besteed wordt aan dit soort van ‘studies’
tart werkelijk de verbeelding. Te meer, anderzijds géén frank wordt gespendeerd
aan het onderhoud van het aan de Maatschappij toevertrouwd patrimonium in
Doel. Dat behoort nochtans - méér dan het laten uitvoeren van onnodige
studies - tot de opdracht van de heren Schalck en Deckers.
Enquête van Maatschappij Linkeroever heeft schijn van puur bedrog
Volgens een enquête waarvan de Maatschappij Linkerscheldeoever vandaag de
‘resultaten’ vrijgeeft zou blijken dat een meerderheid van de oorspronkelijke Doelenaars akkoord gaat met de sloop van hun vroeger dorp.
Daarvoor heeft de Maatschappij Linkerscheldeoever een enquête uitgevoerd
bij wat zij noemt “een relevante groep Doelenaars die tussen 1998 en 2007
het dorp hebben verlaten.” Wie die relevante Doelenaars dan wel zijn mogen
we enkel raden. Hoeveel mensen betrokken zijn bij de enquête blijft eveneens
een groot raadsel. Veiligheidshalve wordt enkel gesproken over... percenten!
Volgens Daan Schalck zijn de resultaten opvallend. Ons valt vooral de niet-wetenschappelijke werkwijze van deze enquête op. Daan Schalck die van
opleiding historicus is zou toch moeten weten dat dit soort van bevraging van nul en generlei waarde is… Maar waarschijnlijk is dat ook niet de
bedoeling.
Mogen wij ons hierbij luidop afvragen met wat de Maatschappij Linkeroever zich eigenlijk bezighoudt? Het dorp Doel vertegenwoordigt een kapitaalwaarde
van 50 miljoen euro. Betaald door - en dus eigendom van - de Vlaamse belastingbetaler. De taak van de Maatschappij was om dit patrimonium “als
een goed huisvader te beheren”. In werkelijkheid heeft de Maatschappij alles
gedaan om dit patrimonium zo snel als mogelijk naar de knoppen te helpen. Door niet op te treden tegen vandalen, door dieven hun gang te laten gaan.
Door zelf moedwillig ramen en deuren te vernielen en huizen niet af te sluiten.
In plaats daarvan misbruiken de heren Schalck en Deckers nu de emoties van
een handvol vroegere Doelenaars om te kunnen rondtoeteren dat een historisch
dorp afbreken een goede zaak is. Dat er ondertussen nog altijd géén enkel
plan is voor wat er dan op de plaats van dat weggeslagen dorp moet komen doet blijkbaar niet ter zake. Dat er bij de Vlaamse bevolking hoe langer,
hoe minder animo is voor hun afbraakplannen, is blijkbaar nog minder van tel. Nochtans is het bij de gratie en centen van die bevolking dat mijnheer
Schalck in de directeursstoel zit en mijnheer Deckers voorzitter mag spelen.
Dat een overheidsinstelling als de Maatschappij Linkerscheldeoever mensen die emotioneel zwaar getroffen zijn nu op deze manier misbruikt is ronduit
beschamend. Met de cijfers wil de Maatschappij aantonen dat het Sociaal Plan heeft gewerkt. De ‘cijfers’ – of juist het gebrek daaraan - lijken
echter vooral aan te tonen dat de Deckersen en Schalcken over miserabel weinig argumenten beschikken om hun afbraakpolitiek te wettigen.
|