°07.11.1866 - +3.09.1946
Het is mogelijk, dat iemand je naar een lied van Paul Lincke vraagt en je er geen enkel kent en verder is het mogelijk dat iemand "Isola Bella" of "Berliner Luft" zingt en niet weet dat het van Paul Lincke is. Het is echter onmogelijk, dat iemand "Berliner Luft" en niemand begint mee te fluiten. Het is het toppunt van poulariteit, dat een componist kan bereiken als men denkt, dat sommige liederen, volksliederen zijn, waarvan de componist onbekend is. Paul Lincke was zo iemand.
Hij is in 1866 in Wittenberge geboren, in de DDR-periode, de "Stadt der Nähmaschinen", aan de Elbe. Hier werden nl. in de DDR tijd de naaimachines "Veritas" en "Naumann" gefabriceerd en voor W.O. II (1904-1945), de Amerikaanse "Singer" naaimachines.  Paul Lincke is dus NIET in Berlijn geboren, waar hij in de Kreuzberger Oranienstrasse verbleef. Niemand meer als hij had kon nochtans  zeggen: "Ich bin ein Berliner!". In Wittenberge ging hij in de leer bij de stadsfluiters, hij, de pianist, violist en fagotspeler die later in Berlijn kapelmeester werd in het Ostendtheater, de Schweigergarten, het Königstädtischen Theater aan de Alexanderplatz, de Folies Bergères en vooral het Apollotheater. Hij werd het uithangbord van de Berlijnse operette. Het ware overdreven hem als evenknie van Johann Strauss  te betitelen, maar dat hij die van Robert Stolz is, is wel het minste dat je van hem kan zeggen. Ter afsluiting van zijn verblijf in Wittenberge schreef hij in 1844 de mars: "Gruss an Wittenberge". 
Hij schreef  een hele rist operettes: "Venus auf Erden", "Im Reiche des Indra",  "Frau Luna" (met het beroemde "Berliner Luft",  "O Theophil!", "Schenk' mir doch ein kleines bisschen Liebe" en "Schlösser, die im Monde liegen"), "Grigri", "Lyisstrata" (met het bekende "Glimwormen"), "Nakiris Hochzeit" (met het bekende "Siamese wachtparade"), "Casanova", de revue "Donnerwetter - tadellos" en de filmoperette "Glückswalzer".  Daarnaast schreef hij Berlijnse liederen, schlagers, revues en dans- en filmmuziek. Het woord "schlager" is hier zeker op zijn plaats, hoewel we hier over het interbellum spreken en de schlager eigenlijk nog moest uitgevonden worden!
Een serieuze Berlijnse krant, schreef dat Paul Lincke de bekendste Duitser, naast Bismarck was. Zijn operette "Frau Luna", waarvan de eerste uitvoering in 1889 plaats vond, werd 600 maal na elkaar opgevoerd!
Paul Lincke, die zelf in "Frau Luna" zo verleidelijk om een beetje liefde smeken kon, stierf in het eerste jaar na de oorlog in Goslar-Hahnenklee,  ver weg van de liefde, ver weg van wat eens "zijn" Berlijn was … Hij ligt begraven op het Waldfriedhof van Hahnenklee.