HET SPEL VAN LIEFDE EN TOEVAL
Le jeu de l'amour et du hasard
van Pierre
de Marivaux
Raamtheater op 't Zuid
Het spel van liefde en toeval vertelt over het plan waarbij Silvia de plaats inneemt van haar meid Lisette en Dorante ruilt met zijn knecht Arlequin.
Kern van het stuk is de angst en de onzekerheid omtrent
de toekomstige levensgezel(lin). Elkeen wil zekerheid verwerven over het karakter,
het voorkomen, de rang en stand van zijn tegenspeler in het huwelijksleven.
Het middel is het spel, het verwisselen van de rollen: de heer wordt de knecht
die zich voorstelt aan de dame die voor hem werd voorbestemd, de dame wordt
de meid die zo wil kennis maken met de heer die voor haar werd gekozen. De meid
wordt dus een dame en de knecht een heer die meteen verkikkerd is op de dame
die eigenlijk een meid is. Net zo wil het lot dat de knecht, die een heer is,
zijn sociale rang op het spel wil zetten om de meid te huwen die eigenlijk een
dame is en die net zo onverwacht, als de toevalligheden die vaak onze plannen
doorkruisen, verliefd wordt op een 'knecht'.
In dit kluwen worden de manipulatoren gemanipuleerden. Persoonlijke trots en
maatschappelijke status gaan aan 't wankelen, het gedroomde veilige bestaan
komt in gevaar. Kwetsbaarheid, verweer, lichtgeraaktheid, verliefdheid, extase
en lust, alles wordt door Marivaux
in de weegschaal gegooid die radeloos haar evenwicht zoekt.
Lil. in de Gazet van Antwerpen van 18 mei 1990: “Raamtheater speelt
lichtvoetige Mariveaux. Dit 18e-eeuwse kleinood wordt door regisseur Walter
Tillemans uiterst precieus behandeld. Josef Svoboda doet de sprankelende geest
van de rococo-komedie alle eer aan.”
Mark van Steenkiste in De Standaard van 4 mei 1990: “ 'Het Spel' is charmant
en onderhoudend theater. De acteurs voelen zich merkbaar goed in het stijve
en plechtige milieu waarin Mariveaux deze maskerade laat afspelen. Walter Tillemans
slaagde erin om van dit literatuurmonument charmant en onderhoudend theater
te maken.”
In De Nieuwe Gazet van 14 mei 1990: “De vader van de Lantera Magica, de Tsjech
Josef Svoboda, maakt een gepast decor voor het voortdurend verstoppertje spelen
van de geliefden. De hele voorstelling ademt preciositeit uit.”
P.V.C. in Het Nieuwsblad van 16 mei 1990: “ 'Het Spel van Liefde en Toeval':
een degelijke afsluiter in het Raamtheater. Een schitterende An Nelissen, ze
draagt de voorstelling op een prachtige manier.
Vertaling en regie: Walter
Tillemans
Assistentie: Chris Janssens
Scenografie en belichting: Josef
Svoboda
Kostuums: Sarka Hejnova
Choreografie: Jos Brabants
Muziek: Guy Verhelst
Productieleiding: Bert Hellemans
Met: Anneleen Cooreman, Eric Kerremans, John Willaert, Roger
Van Kerpel, Jan Bijvoet, An Nelissen (89-90), Robert De la Haye (90-92),
Marc Lauwrys (89-90),
Christel Vanschoonwinkel
(90-92), Jef De Smedt (90-91) en Guy Verhelst (clavecimbel)
Speelperiode: mei - juni 1990, maart - april 1991, november 1991 - januari 1992