HET BEZOEK VAN DE OUDE DAME
van Friedrich Dürrenmatt

KNS - Grote Zaal Stadsschouwburg

Claire Zachanassian keert na een jarenlange afwezigheid naar haar geboortestad Gülien terug om wraak te nemen op Alfred Schill, een gerespekteerd middenstander, met wie ze op zeventienjarige leeftijd een verhouding had. Toen ze zwanger raakte, weigerde Schill het vaderschap te erkennen, en kocht hij zelfs getuigen om die onder ede verklaarden dat zij ook met haar hadden geslapen. Diep vernederd trekt Ciaire uit Güiien weg, verzeilt in de prostitutie en slaagt erin een enorm fortuin te vergaren. Het stadje zit intussen economisch totaal aan de grond. Ze wil er een miljard in investeren, maar koppelt er wel één voorwaarde aan vast: Alfred Schill moet gedood worden.
De inwoners van Güiien wijzen dit voorstel diep verontwaardigd af. Zijn zij niet doordrongen van het Europese humanisme, geestelijke erven van Brahms, Mozart en Berthold Schwarz? Maar de zucht naar welstand wint het van de edele voornemens. "De kernvraag in Het Bezoek van de oude Dame is voor mij de vraag naar de schuld," verklaarde Dürrenmatt in een van zijn laatste gesprekken, "het gevoel schuldig of onschuldig te zijn aan een onmenselijke daad, is een actief principe. Een moordenaar kan men ophangen. Maar men kan hem geen schuldgevoel opdringen. Schuld is een inzicht..." In een andere commentaar op zijn 'tragische komedie', voegde hij eraan toe: "Het Bezoek is het verhaal van iets wat ergens in centraal Europa gebeurde, geschreven door iemand die zich niet distantieert van deze mensen en er ook niet zeker van is dat hij anders zou gehandeld hebben."

W.S.B. in Het Nieuwsblad van 21 maart 1993: “Dat het stuk toch boeit, komt vooral door de sterke acteerprestaties, die in een sober decor en een voor de hand liggende intrige, gekruid met humor en ernst, de doordrammerige boodschap doen vergeten. Een mooi kijkspel waarbij emotionele betrokkenheid jammer genoeg niet echt mogelijk is.”
Ingrid Vander Veken in De Nieuwe Gazet van 25 maart 1993: “Walter Tllemans nam de regie over, en ging intensief met de acteurs aan de slag. Toch blijft het slechts een reddingspoging.”
Lili Lebeau in de Gazet van Antwerpen van 22 maart 1993: “Ensemble zendt regisseur wandelen” “Ondanks alle strubbelingen werd met dit stramien toch een aparte regeling van satire, afstandelijkheid en poezie bereikt.”

Regie:Henning Brockhaus/ Walter Tillemans
Vertaling: Marc Colpaert
Decor: Josef Svoboda
Belichting: Walter Tillemans
Kostuums: Sarka Hejnova
Productieleiding: Dirk Meul
Met: Frank Aendenboom, Jo Coppens, Lieve Cornelis, Julienne De Bruyn, Frank Dierens, Herman Fabri, Herbert Flack, Eric Kerremans, Martin Gyselinck, Marc Janssen, Dirk Lavrysen, Wim Oris, Walter Rits, Peter Strynckx, Roger Van Kerpel, John Willaert, Denise Zimmermann

Speelperiode: 20 maart - 18 april 1993