Het Paras Thezum Project te Sikkim 2000 – 2004 - 2007 - 2010 Dit project werd begeleid door onze Indische partner VHAS (Voluntary Health Association of Sikkim)
Sikkim, een kleine staat gelegen aan de voet van de Himalaya, grenst in het westen aan Nepal, in het noorden aan China en in het oosten aan Buthan. Via een nauwe strook in het zuiden grenst het aan West-Bengalen. Het land is één grote bergvlakte. Er is weinig infrastructuur, geen vliegveld en zelfs geen treinen. De dorpen zijn slechts te bereiken met een muilezel of met een jeep langs de smalle bergwegen gekneld tussen steile flanken en diepe ravijnen. De regering van Sikkim besteedt veel geld aan het herstellen van de wegen die door aardverschuivingen tijdens de moessonregens gevaarlijk zijn geworden. De bewoners leven van wat het schrale bergland hen biedt.
Dit project beoogde een geïntegreerde aanpak van de basisgezondheidszorg gekoppeld aan economische ontwikkeling. Na een voorbereidingsfase in 2000 ging het project in 2001 definitief van start in drie dorpen (96 gezinnen) in het district Singtam op 45 km ten zuiden van Gangtok. De naam PARAS is afkomstig van de namen van de drie dorpen Pathang (PA), Ralong (RA) en Sawney (S). De naam PARAS betekent in het Nepalees “juweel”. THEZUM is een Lepcha woord en betekent “mensen samenbrengen”. Het centrum van het project ligt in Sawney. De dorpsbewoners hebben zelf een bescheiden lokaal gebouwd (4 op 8 meter) waarin alle activiteiten (vergaderingen, gezondheidsonderzoek, opleiding, enz.) plaatsvinden. Het project bestond uit drie onderdelen, namelijk kinderwelzijn met de zorg voor aanstaande moeders met o.a. gezinsplanning (ook de mannen worden hierover aangesproken), inentingen, begeleiding van jonge moeders via pre- en postnatale zorgen, risicomoeders verwijzen naar districtshospitaal, het aanmoedigen van borstvoeding, opleiding van vroedvrouwen, informatie verschaffen over HIV/AIDS en andere overdraagbare aandoeningen. het traditionele systeem van geneeskrachtige kruiden: in vele afgelegen gebieden is onze klassieke gezondheidszorg niet doeltreffend en te duur; een goede begeleiding maakt van het bestaande systeem van geneeskrachtige kruiden een betaalbare en duurzame oplossing. bewustmaking en ontwikkeling van de vrouwen: een aangepast programma voor de vrouwen i.v.m. hun rechten, hun gezondheid, hygiëne en ontplooiingskansen, spaarprogramma en microkrediet, zelfhulpgroepen, de echtgenoten betrekken bij de vrouwenactiviteiten, enz. Het onderdeel “geneeskrachtige kruiden” van het project werd in 2003 beëindigd omdat commerciële resultaten uitbleven. 50 planten werden in kaart gebracht waarvan de geneeskrachtige eigenschapen zijn beschreven. De zelfhulpgroepen verzorgen hun plantentuinen voor eigen gebruik en de dorpelingen werden bewust van het nut van deze planten. In 2004 werd het project uitgebreid naar de aanpalende dorpen Shaplay, Manjey en Bardang. In 2007 werden opnieuw een aantal aanpalende dorpen in het project opgenomen en wordt verder gewerkt rond kinderwelzijn en bewustmaking. Ook wordt nu meer de nadruk gelegd op inkomenverwervende activiteiten om de bekomen resultaten te bestendigen. Vandaag zijn ongeveer 300 gezinnen bij het project betrokken.									Singtam ligt in de diepte aan de Teesta Rivier Het Paras Thezum centrum Dr. BB Rai, directeur VHAS, en Meera Thapa, de veldwerkster in het project Een zelfhulpgroep in vergadering
De plaatselijke gezondheidswerkster Meera Thapa speelde van bij het begin een sleutelrol in het project en het welslagen ervan is grotendeels aan haar inzet te danken. Zij doet de huisbezoeken, leert hen de bijeenkomsten van de zelfhulpgroepen te leiden en helpt hen met het bijhouden van hun boeken. Zij is de vertrouwenspersoon in deze dorpen. Zij is ook de verbindingspersoon tussen de dorpen en het districtshospitaal in Singtam voor de diverse programma’s van inenting en gezondheidsonderzoek.
Bijeenkomst met de zelfhulpgroepen – RCH (Reproductieve & Child Health) = kind & gezin – Op onderzoek bij de dokter
De ervaringen met de zelfhulpgroepen en met het moeder-kind programma zijn positief: Het gevoel van samen te horen en niet langer geïsoleerd te leven is enorm, men kan praten en discussiëren over zijn problemen. Een handleiding voor zelfhulpgroepen werd in de lokale taal uitgegeven. Een medische kruidengids en een handleiding voor moeder- & kindverzorging werden in de lokale taal uitgegeven en zijn van groot nut. Het groepssparen en het intern microkrediet aan 2% (i.p.v. 10% bij woekeraars) bij de groep voor dringende noden (een bevalling), persoonlijke behoeften (herstelling van het huis) of voor het starten van een activiteit (kippen, champignons, etc.) wordt als een weldaad ervaren. Kleinschalige economische activiteiten werden opgestart (melkkoe, geiten- en kippenkweek, gember- en champignonteelt, borstels, enz.). Een maandelijkse doktersraadpleging wordt georganiseerd in het Para Thezum centrum zodat ook de moeders en kinderen van de afgelegen dorpen van regelmatige zorgen kunnen genieten; ze wordt verzorgd door dokters en verpleegsters van het districtshospitaal van Singtam. Het maandelijks inentingsprogramma benadert de 100%, kinderen worden vlugger naar het hospitaal gebracht bij ernstige aandoening en jonge moeders gaan nu naar het hospitaal tenminste voor hun eerste bevalling. De zelfhulpgroepen bundelden hun krachten en startten een project om goedkope maar hygiënisch verantwoorde toiletten te bouwen voor elk gezin, (de materialen worden door het project bezorgd). Het moeilijkste was naar de bank gaan, maar dat is nu normaal geworden Ook de echtgenoten zijn opgetogen over de zelfhulpgroepen, voordien zaten hun vrouwen steeds thuis; nu komen ze buiten, sparen samen en zijn mondiger.								De kruidengids Handleiding voor moeder & kind
Vorming via formele sessies en ook via posters – De zelfhulpgroepen helpen elkaar bij het bouwen van een eenvoudig toilet met badplaats
Inentingsdag voor kindneren – De zelfhulpgroepen worden mondiger – Paddenstoelenkweek met een lening van de groep
Dr. BB Rai en Meera Thapa tijdens vormingsessies voor zelfhulpgroepen
Biggenkweek als inkomen activiteit		ZHGn van Meghalaya op bezoek in Sikkim Controle van de toiletten			Verzustering tussen ZHGn van Sikkim en en die van Meghalaya
Tot slot in 2010: een externe evaluatie
Uit een externe evaluatie bleek dat de zelfhulpgroepen steeds in beweging zijn. Jonge vrouwen trouwen en verlaten het dorp, of iemand wenst er gewoon mee op te houden en stapt uit de zelfhulpgroep. Maar ook nieuwe leden, pasgetrouwde vrouwen die in het dorp komen wonen, wensen dan weer een groep te vervoegen. In deze gevallen wordt de groep ontbonden, het spaargeld verdeeld en er wordt opnieuw een groep gevormd. De moeders hebben voor de bevallingen de weg naar het districtshospitaal in Singtam gevonden en voor de kinderen kan men terecht in de ICDS centra (= Integrated Child Development Scheme) die nu ook een houvast zullen betekenen voor de zelfhulpgroepen. Het spaargeld van de groep wordt als microkrediet voor zijn leden aangewend zodat de moeders uit de handen van de woekeraars blijven. De groep past een normale bankintrest toe van 2% per maand (d.i. 24% per jaar, een normale bankintrest) voor leningen terwijl dit bij de woekeraars gemakkelijk 10% per maand (dit betekent 120% op jaarbasis) kon bedragen. Met de livestock farming kunnen de moeders tot 7.000 tot 9.000 Rs. per jaar bijverdienen, daar waar dit door de verkoop van groeten uit hun groentetuin slechts 3.000 Rs bedroeg, een hele verbetering dus. De dieren werden aangekocht via een rollend fonds, dit wil zeggen dat er in 2008 een fonds van 50.000 Rs. voor het hele project werd voorzien waarvan de eerste dieren werden aangekocht. De zelfhulpgroepen bepaalden zelf wie eerst in aanmerking kwam. De afspraak is dat de eerste twee worpen aan de groep worden teruggeven die deze dieren opnieuw toewijst aan een ander lid. Zo komt heel de groep na verloop van tijd aan bod. Dit rotatiesysteem is nog steeds in werking. De externe studie toonde ook aan dat de levensomstandigheden in de dorpen verbeterd waren en dat ook de positie van de vrouw in het gezin zelf erop vooruit was gegaan. De man is nu immers niet meer de enige die geld in het laadje brengt.							Jonge vrouwen treden ook toe tot de zelfhulpgroepen Ook in Rolep blijven de zelfhulpgroepen actief!
Lifestock farming (biggen, geiten, kippen en zelfs koeien) is een goede aanvulling voor het gezinsbudget … … en brengt de gezinnen boven de armoedegrens – nu kunnen we met een gerust gemoed vertrekken!
Dit programma (incl. dorpswerking Rolep) duurde 10 jaar en droeg zorg voor 380 gezinnen (2.300 inwoners). Er werden 35 zelfhulpgroepen gevormd. De duurzaamheid van dit project wordt gegarandeerd door de eerstelijnsgezondheidscentra in de dorpen. Dit project kostte over de tien jaar in totaal 66.777 euro, dit betekent <30 euro per inwoner. De jaarlijkse kost bedroeg gemiddeld 6.678 euro
Neem ook een kijkje bij onze India bezoeken