Langs de andere helling van de Voervallei

Als je op de met asfalt verharde weg staat, zie je aan de linkerkant een veldweg. Die nemen we.

Het eerste stuk ervan kan na regenval behoorlijk modderig zijn.

In de linkerkant van de weg zitten holen van een dassenburcht.

Na ongeveer 500 m komen we aan een oude paardekastanjeboom (rechts van de weg). Aan deze boom werden vroeger geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven: mensen met tandpijn hielden even een spijker tegen de zere tand en klopten de spijker dan in de stam kloppen om op die manier hun pijn over te dragen aan de boom. Aan de achterkant zie je er nog een aantal in de schors zitten.

Neem de weg naar links, tegenover de kastanjeboom. Die brengt je opnieuw in de bebouwde kom. Ga, van zo vlug je de verharde weg bereikt, naar rechts en 40 m verder opnieuw naar rechts. Langs de achterkant van het Ursulinenklooster, nu een bejaardenrusthuis, bereik je het dorpscentrum.

Een andere mogelijkheid is aan de kastanjeboom rechtdoor gaan. Je komt dan uit bij een kruispunt waar niet minder dan negen wegen bij elkaar komen. Je kunt van daaruit meteen naar links gaan, naar het dorpscentrum. Of de verharde weg rechtdoor — ‘Mennekesput’ — volgen, die ook op het kerkplein uitkomt. Maar tussen die twee loopt nog een smal pad, het Ezelsweggetje. Het was helemaal dichtgegroeid en omwonenden durfden er wel eens afval storten. Het gemeentebestuur heeft het pad laten schoonmaken en dus willen we zoveel mogelijk wandelaars aanmoedigen er gebruik van te maken.

Je vindt het pad door de weg over te steken; het pad begint vlak tegenover de elektriciteitscabine. Het komt uit in Mennekesput, een van de andere wegen. Ga naar links — 100 meter verder sta je op het kerkplein