Even verder volgt de Camino een omleiding daar er wegenwerken aan de gang zijn.
De gerst staat hier reeds mooi in zijn haren en de grond heeft een rodere kleur.
Deze voormiddag is het een gezellig wandelweertje : niet te warm en een zacht windje.
De Camino gaat hier over met dikke stenen bezaaide veldwegen, tussen gerst- en tarweakkers, enkele wijngaarden, een 1ste olijfboomgaard en van dorpje naar dorpje.
Juist voor Lorca ontmoet ik opnieuw Guido, een Italiaan; de 2 Duitse meisjes uit Freiburg en Jane. Deze laatste heeft vandaag last van haar enkels en dijspieren. l'Italiano zijn tempo is inderdaad van de hoge kant. Ik laat hen meestal hun gang gaan en raap hen later op de dag wel op.
In Villatuerta staat een man reeds van ver in vele talen te roepen dat de kerk open is en iedereen welkom is voor een bezoek. Het is Lucien, afkomstig van Kuurne bij Kortrijk, zijn zoon is hier getrouwd met een Spaanse en vermits hij vele talen spreekt verwelkomt hij de pelgrims. De kerk is, zoals de meeste in Spanje, heel mooi binnenin, veel met bladgoud versierd.
Verder naar Estella. Het is ondertussen warm geworden. De refugio kost 4 euro.
's Avonds in het restaurant is er corrida op de plaatselijke Canal+. Het is in Madrid, zelfs koning Juan Carlos is aanwezig. Onder de hem omringende bekende Spanjaarden herken ik enkel Manolo Saiz. Zwarte kolossen van 550kg en meer stormen op de toreadors af. De 1ste, zeer jonge stierenvechter wordt verrast door de stier en gegrepen juist onder de knie, bloed van stier en van hemzelf over zijn gezicht en handen, de dames de handen voor de mond. De toreador versaagt echter niet en wint het pleit. De seņoritas gooien bloemen.
De 2de, op zicht meer ervaren stierenvechter houdt inderdaad het zot met el toro, gooit zijn hoedje naar el rey, wil het werk afmaken, doch wordt ook gegrepen, tussen de benen, minder erg echter. Ook deze stier belandt op ons bord. Viva el toreador, y viva Espaņa, maar hier in 't Baskenland mag ik dit laatste niet te hard roepen.
Morgen naar Los Arcos.